Τι γίνεται τελικά με το νόημα και το βίωμα της εορτής των Χριστουγέννων;

Μια γιορτή στην οποία απουσιάζει ο οικοδεσπότης. Για την ακρίβεια, θέλουμε να τον διώξουμε.

Σαν να σε καλεί κάποιος σπίτι του, να σε έχει επίτιμο καλεσμένο με όλα τα αγαθά και αφού μπεις μέσα και φας ό,τι έχει ετοιμάσει για σένα, τον διώχνεις από το ίδιο του το σπίτι. Κάνουμε τον πρωταγωνιστή του γεγονότος κομπάρσο και μάλιστα του λέμε να φύγει, διότι η παρουσία του μας ελέγχει και δεν το θέλουμε.

Αυτά είναι τα Χριστούγεννα για τους περισσότερους. Η αναφορά στον Χριστό είναι ανύπαρκτη. Αυτές τις μέρες βλέπω σε πολλά μαγαζιά γονείς με παιδιά να χαμογελούν, να τους αγοράζουν παιχνίδια και λαμπάκια, και καλά κάνουν,  και αναρωτιέμαι : «Θα μιλήσουν οι γονείς για την ουσία της εορτής στα παιδιά τους;» ή απλά οι μέρες αυτές θα είναι εγκλωβισμένες στο κλισέ : «Να είμαστε καλά, να έχουμε υγεία και του χρόνου να φάμε όλοι μαζί!»; Θα δώσουμε στα παιδιά γλυκά και παιχνίδια, αλλά όχι Θεία Κοινωνία. Θα τους δώσουμε τη χαρά του κόσμου αλλά όχι τη δόξα του Ουρανού. Συγκινούμαι όταν οι γονείς φέρνουν τα παιδιά για τη Θεία Κοινωνία κι εκείνη την ώρα λέω από μέσα μου: «Θα σου μιλήσει κάποιος εσένα παιδάκι μου για το Χριστό;». Αναρωτιέμαι…

Αλλού αναφέρουν τη μαγεία και το πνεύμα των Χριστουγέννων…

Ποιο είναι τελικά το βαθύτερο νόημα σε όλο αυτό; Τα Χριστούγεννα είναι Χριστός τελεία και παύλα. Όλα τα άλλα είναι γλυκανάλατες εκφράσεις ώστε να μην εμβαθύνουμε στο πραγματικό νόημα.

Κοινωνούμε τελικά τα βαθύτερα νοήματα των εορτών ή απλά μένουμε στην επιφάνεια του «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου» Λουκ. ιβ΄ 16-21 ; Αυτό δυστυχώς είναι το «δόγμα» των Χριστουγέννων για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Κάθε χρόνο και χειρότερα. Ακόμα και στους στολισμούς δεν βλέπεις πλέον φάτνες, η ευχή «καλά Χριστούγεννα» έχει αντικατασταθεί από το ξερό, νεκρό και αόριστο «χρόνια πολλά», οι αναφορές στο πρόσωπο του Χριστού είναι πολλές φορές υβριστικές και ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί με πολλές αγορές να αντικαταστήσει το εσωτερικό κενό που έχει μέσα του αλλά στο τέλος μένει και πάλι άδειος.  

Την 25^η Δεκεμβρίου θα έχουμε γεμάτα στομάχια αλλά άδειες καρδιές. Σε πολλές συζητήσεις κάποιοι επιθυμούν να κρύψουν το γεγονός της ημέρας διότι για εκείνους δεν έχει καμία σημασία. Είναι μια μέρα αργίας που έχουν την ευκαιρία να φάνε όλοι μαζί και να γελάσουν. Τα περί νοήματος της εορτής πάνε περίπατο. Οι Εκκλησίες χτυπούν την καμπάνα σαν να χτυπάνε τον άνθρωπο στο στήθος ώστε να τον ξυπνήσουν, αλλά δυστυχώς έχουμε αλλού προσανατολισμένη την καρδιά μας.

Ακόμα και η Θεία Κοινωνία των Χριστουγέννων εγκλωβίζεται σε ένα θρησκευτικό τυπικό συναλλαγής ή αυτοδικαίωσης: «Να κοινωνήσουμε για να μας έχει καλά στην υγεία μας ο Θεός». Εκεί εξαντλούνται όλα. Αυτό δυστυχώς λέμε και στα παιδιά. Έναν Θεό που απλά τον έχουμε για να πάμε 100 χρονών και αν αυτό δεν βγει τον αρνούμαστε. Τα περί μετάνοιας, σωτηρίας και αιωνίου ζωής είναι απλά κουβέντες των παπάδων όπως λένε κάποιοι.

Ακούω την ευχή: «Να μας φωτίσει ο Θεός», και τους ρωτώ: «Σε τι ακριβώς»; Η απάντηση που αρμόζει είναι μόνο μία: «Να μας φωτίσει να Τον γνωρίσουμε και να Τον βάλουμε στη ζωή μας», και όχι απλά να μας φωτίσει έτσι αόριστα.

Να ευχηθώ σε όλους η Μητρόπολη των Εορτών να γεννήσει μέσα στην καρδιά μας τον Σωτήρα Χριστό. Καλά τα ψώνια, οι διασκεδάσεις και το φαγητό. Ας μην μείνουμε όμως εκεί. Να βιώσουμε τη στιγμή και να φωνάξουμε : «Ευρήκαμεν δεύτε τον Ποθούμενον» (Ιω. α΄ 35-52).

Με το καλό η εορτή των Χριστουγέννων σε όλους.

π. Σπυρίδων Σκουτής  - euxh. gr

π. Σπυρίδων Σκουτής

Πληροφορίες του/της αρθρογράφου

Απόφοιτος ΕΙΕΚ Ριζαρείου Εκκλησιαστικής σχολής. Κληρικός Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Εφημέριος Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Νοσοκομείου "ΕΛΠΙΣ".

Άλλα άρθρα του/της αρθρογράφου

• Τι γίνεται τελικά με το νόημα και το βίωμα της εορτής των Χριστουγέννων;
• Μια εσταυρωμένη γέννηση σε πορεία Αναστάσεως !
• Και οι άντρες κλαίνε και έχουν κατάθλιψη, στεναχωριούνται και κακοποιούνται.
• "Γνώρισόν μοι Κύριε": Στοιχεία Λειτουργικής Κατήχησης
• Γιατί τόσο μίσος στο διαδίκτυο;
• Load more articles from this author