Μια εσταυρωμένη γέννηση σε πορεία Αναστάσεως !

Ο Χριστιανός νηστεύει όλο τον χρόνο και όχι μόνο επιλεκτικά κάποιες περιόδους σαν να πρόκειται για θρησκευτικό καθήκον.

Κάθε περίοδος νηστείας έχει φυσικά τη δική της πνευματική δυναμική λόγω των γεγονότων που ζούμε στην κάθε περίπτωση.

Είναι μέρες ερωτικές, ασκητικές, χαρισματικές. Όχι με ενοχές, με πίεση, με πρέπει αλλά με ένα θέλω συγκλονιστικό, υπαρξιακό, ένα βύθισμα σε μια σχέση και σε ένα διάλογο με ένα πρόσωπο. Η νηστεία είναι μια περίοδος αποφάσεων. Να σταθούμε ενώπιον σε ότι μας σκοτώνει και να το πολεμήσουμε. Να κατέβουμε με  ανδρεία στα σκοτάδια μας και να τα φωτίσουμε με τη χάρη του γεννηθέντος θείου βρέφους. Να αλλάξω πορεία από τον έρωτα των παθών σε έναν άλλο έρωτα, τον έρωτα του Χριστού.

Είναι παγίδα να μείνουμε στη νηστεία των τροφών, απλά για να θεωρήσουμε ότι καταφέραμε να τηρήσουμε ένα τυπικό θρησκευτικό καθήκον. Πλέον η νηστεία των τροφών είναι εύκολη, κάποιοι την κάνουν και ως στάση ζωής ή ως διατροφή. Το θέμα είναι να φύγουμε από εκεί και με αφορμή αυτό τον αγώνα να πάμε στα ενδότερα της καρδιάς και της ύπαρξής μας.

Υπάρχει κίνδυνος να εγκλωβιστούμε στη νηστεία θεωρώντας την ως θρησκευτικό καθήκον, μετά να νιώσουμε δικαιωμένοι ότι τα καταφέραμε, άρα μπορούμε να ζητήσουμε από τον Χριστό χάρες διότι ήμαστε καλά παιδιά και μεγάλοι νηστευτές. Με λίγα λόγια η ειδωλολατρία στα καλύτερά της. Ας μην πέσουμε σε αυτή την παγίδα.

Απλά πράγματα. . .

Παίρνεις απόφαση και κατεβαίνεις στον στίβο μάχης χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Κοιτάς κατάματα μέσα σου και παίρνεις απόφαση να παλέψεις. Όχι με τη θρησκευτική έννοια, αλλά με την αγωνιστική πρόθεση και την ερωτικότητα της επιθυμίας που έχεις βαθιά μέσα σου. Κάνεις αυτό που μπορείς με την ευλογία του πνευματικού στον δρόμο της Εκκλησίας.

40 μέρες που η εκκλησία θα γίνει μαιευτήριο. 40 μέρες με πολλούς Αγίους αυτή την περίοδο να φωτίζουν τον αγώνα μας. 40 μέρες χαράς, ευχαριστίας και δοξολογίας πείνας για Θεό και στέρηση του σκότους. 40 μέρες που δεν θα τρώω αυτό που επιθυμώ για να δω την ανάγκη του αδερφού. 40 μέρες που θα προσπαθήσω να μην τρώω τον διπλανό μου, να μην σκοτώνω τον άλλον με τα λόγια μου. Όχι μόνο αυτές τις μέρες, αλλά να είναι οι μέρες αυτές ένα ξεκίνημα αγώνα που θα πάει στην αιωνιότητα.

Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι αυτό το διάστημα. Όχι μόνο απλά να χάσουμε  κάποια κιλά, αλλά να ρίξουμε εγωισμούς, άσχημες συμπεριφορές, μίσος, κακίες και σκέψεις που μυρίζουν θάνατο.

Ένα μικρό λιθαράκι ζωής και Παραδείσου. . .

Ας νηστέψουμε ώστε να λιμοκτονήσει ο διάβολος, ας φάμε τον Θεό που συνεχώς μας προσκαλεί και ας γεμίσουμε από τη χαρά της παρουσίας Του στη ζωή μας.

Μέρες μια γεννημένης αλλά αναστημένης ελπίδας, που δεν τη ζούμε μόνο εξωτερικά ως ένα ιστορικό γεγονός αλλά βιώνεται και μέσα στην καρδιά ως ελπίδα που ακτινοβολεί στην αιωνιότητα.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Καλό αγώνα σε όλους

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh. gr

π. Σπυρίδων Σκουτής

Πληροφορίες του/της αρθρογράφου

Απόφοιτος ΕΙΕΚ Ριζαρείου Εκκλησιαστικής σχολής. Κληρικός Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Εφημέριος Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Νοσοκομείου "ΕΛΠΙΣ".

Άλλα άρθρα του/της αρθρογράφου

• Μια εσταυρωμένη γέννηση σε πορεία Αναστάσεως !
• Και οι άντρες κλαίνε και έχουν κατάθλιψη, στεναχωριούνται και κακοποιούνται.
• "Γνώρισόν μοι Κύριε": Στοιχεία Λειτουργικής Κατήχησης
• Γιατί τόσο μίσος στο διαδίκτυο;
• π. Σπυρίδων Σκουτής: "Πνευματική διαχείριση της καθημερινότητας στην οικογένειας"
• Load more articles from this author