Η θυσία των Τεμπών

 Στο τρένο μέσα μπήκαμε

που έμελλε μετά

να φέρει από την σύγκρουση

την κοσμοχαλασιά.

Κραυγές και τρόμος και λυγμοί

βοήθεια καμία

μάς έζωσε απόγνωση

και πόνος κι αγωνία.

Τι όνειρο να είδατε

γι’ αυτήν την συμφορά

και τι θα ακολουθούσε

με ασέβεια μετά;

Σαν μάρτυρες που χάσανε

τα νιάτα στην πυρά

έτσι μάς θυσίασαν

εκείνη τη βραδιά.

Σε αίμα βαφτιστήκαμε

ξανά και σε φωτιά

κι έτσι οι ψυχές μας πέταξαν

σαν νά  ’μασταν πουλιά.

Τότε πριν να φτάσουμε

στο  θρόνο του Χριστού

μας προϋπαντούσανε

αρχάγγελοι παντού.

Στης Παναγιάς της μάνας

την πιο γλυκιά αγκαλιά

εκεί όλοι βρισκόμαστε

και είμαστε καλά.

Τώρα πια μην κλαίτε

που είμαστε εδώ˙

θα έρθει μία μέρα

ψηλά στον ουρανό,

σε εορταζόντων κάλεσμα

να σμίξουμε ξανά

σε φως που βασιλεύει

το δίκιο κι η χαρά.

Κι αφού Χριστός ανέστη

στην πίστη μας αυτή

θ’ αναστηθούμε ζώντας

αιώνια ζωή.

Μας κλέψανε τα όνειρα

μας πήραν τη ζωή

γι’ αυτό βροντοφωνάζουμε

σαν νά ’μαστε εκεί,

στους δρόμους, στις πλατείες

μαζί με το λαό

που μάχονται όλοι σύσσωμοι

με στόχο και σκοπό,

ζητώντας οξυγόνο

μη γίνει στο εξής

να κλάψουνε μανάδες

ποτέ κι άλλος κανείς.

Μαρία Καλαμπούκα Κοτζαμπαση

Πληροφορίες του/της αρθρογράφου

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης , ποιήτρια.

Άλλα άρθρα του/της αρθρογράφου

• Γυναίκα - Μάνα και Θεά...
• Η θυσία των Τεμπών
• Σαν παραμύθι κι όνειρο (Νύχτα καλοκαιρινή)
• Εγγύς γαρ τώρα ο καιρός
• Έρχου Κύριε
• Load more articles from this author