Η Ρωμηοσύνη προσδοκά, προσμένει και τη νίκη

Αγιάς Σοφιάς το τέμενος

προσμένει καβαλάρη

ζωσμένο νά  ’χει το σπαθί

βγαλμένο απ’ το θηκάρι.

Θριαμβευτής μέσα να μπει

το τάμα του να κάνει

χαρίζοντας στην Παναγιά

της νίκης το δοξάρι.

Κι η Ρωμηοσύνη ολόκληρη

στο πλάι του να ψάλλει

μπροστά στον Παντοκράτορα

που έκανε και πάλι,

μετά από χρόνους και καιρούς

δικά μας να γενούνε

τα αγιασμένα χώματα

που στην καρδιά μας ζούνε.

 Με ευωδιές βυζαντινές

στου Κωσταντή την πόλη

να γλυκαθούν τα σήμαντρα

κι οι χρυσαφιοί της θόλοι.

 Ριγώντας, πια, κι ο Βόσπορος

να βγάλει αεράκι

για να χορέψει εύθυμα

το κάθε καραβάκι.

Με τη χαρά αντάμα του

ως πέρα να φυσήξει·

την Πόλη πως επήραμε

παντού να διαλαλήσει.

Κοντά στα χαιρετίσματα

να δώσει μαρτυρία:

Σε Δύση και σ’ Ανατολή

ανέστη η  Ρ ω μ α ν ί α!

Μαρία Καλαμπούκα Κοτζαμπαση

Πληροφορίες του/της αρθρογράφου

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης , ποιήτρια.

Άλλα άρθρα του/της αρθρογράφου

• Γυναίκα - Μάνα και Θεά...
• Η θυσία των Τεμπών
• Σαν παραμύθι κι όνειρο (Νύχτα καλοκαιρινή)
• Εγγύς γαρ τώρα ο καιρός
• Έρχου Κύριε
• Load more articles from this author