Στοχάσου και Ανάνηψε

Ξέφυγε απ’ τα γήινα

η καρδιά σου να πετάξει,

να φτάσει ως τον ουρανό

 κι εκεί να ξαποστάσει.

Στο απέραντο, το γαλανό

γοργά να ανανήψει

 κι έπειτα ”στα αιώνια „

 ο νους να σεργιανίσει.

 Στοχάσου, ”όλα „ του Θεού

 και  στης ψυχής τα ρίγη

 ψάξε για τον πολύτιμο

 του κόσμου, μαργαρίτη.

Σώμα κι αθάνατη ψυχή

 ως είναι ενωμένα,

 βάλε τον νου, ν’ αφουγκραστεί

 τι θέλει, το καθένα.

Τάχυνε, κι ως ένοικος

 εφήμερος της γης

 σκέψου κι εξαγόρασε

 το χρόνο της ζωής:

Ύψωσε τα χέρια σου

 μαζί και τη ματιά σου

 να κατεβάσεις το Χριστό

 να μενει μες στην καρδιά σου.

Κάνε δικό σου το Χριστό

 σε  όλα να σε σκέπει·

 νά ’χεις χαρά, που δεν μπορεί

 κανείς να σού την κλέψει.

Αδιάψευστη υπόσχεση

 κι αγάπη ο Θεός·

 το πρώτο βήμα, αν κάνεις

 θα κάνει χίλια, Αυτός

Κι ως σ’ έπλασε, εμφυσώντας σου

 τα ωραία ν’ αγαπάς,

 με  βούληση ελεύθερη

 του νου και της καρδιάς,

 ανάστα, στην αλήθεια Του

 και ζήσε μες στο φως·

 θυμήσου, πως για χάρη μας

 σταυρώθη , Ένας, Θεός!

Μαρία Καλαμπούκα Κοτζαμπαση

Πληροφορίες του/της αρθρογράφου

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης , ποιήτρια.

Άλλα άρθρα του/της αρθρογράφου

• Γυναίκα - Μάνα και Θεά...
• Η θυσία των Τεμπών
• Σαν παραμύθι κι όνειρο (Νύχτα καλοκαιρινή)
• Εγγύς γαρ τώρα ο καιρός
• Έρχου Κύριε
• Load more articles from this author