Η πρώτη λέξη του Συμβόλου της Πίστεως – το «Πιστεύω» – είναι λέξη δυναμική μα και ανακουφιστική.
Έδωσε και τον τίτλο στο νέο μου βιβλίο, που εκδόθηκε με αφορμή τα 1700 χρόνια από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο από τις εκδόσεις Αρμός.
Τι σημαίνει, όμως, «Πιστεύω»; Πιστεύω σημαίνει εμπιστεύομαι, πιστεύω σημαίνει αφήνομαι. Είμαι ανοιχτός, δεκτικός, ειλικρινής, γιατί ξέρω πως κι ο άλλος είναι όπως εγώ. Καμία σχέση δεν χτίζεται χωρίς εμπιστοσύνη – πόσο μάλλον η σχέση με τον Θεό. Μια σχέση ερωτική, αγαπητική.
Πολλές φορές, μέσα στη ρουτίνα της αποστήθισης, ξεχνάμε τη δύναμη αυτής της πρώτης λέξης. Παρότι αρχικά διατυπώθηκε στον πληθυντικό, τη λέμε στον ενικό γιατί η πίστη μας είναι προσωπική. Είμαστε ένας προς Έναν. Του μιλάμε, Του θυμώνουμε, Του ζητάμε εξηγήσεις στον ενικό. Του λέμε γιατί θεέ μου… Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν «συνταγές» πίστης.
Η ποιμαντική, όπως και η παιδαγωγική, είναι εξατομικευμένες. Οι δρόμοι που ανοίγει μπροστά μας ο Θεός και οι δυνατότητες που δίνει είναι «Κατά την εκάστου ιδίαν χρείαν», ό,τι έχει ο καθένας ανάγκη, όπως το φάρμακο από τον γιατρό.
Αυτό το «Πιστεύω», που πολλές φορές ξεχνάμε, που πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε και αρκετοί από εμάς δεν κατανοούμε στην πραγματικότητα είναι οι θεμελιώδεις δογματικές αρχές, οι Αλήθειες της Χριστιανικής πίστης, έτσι όπως αυτές διατυπώθηκαν οριστικά από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας στις δύο πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, το 325 στην Νίκαια από την οποία μας χωρίζουν 1700 χρόνια και εορτάζουμε φέτος και το 381 στην Κωνσταντινούπολη.
Οι αλήθειες αυτές αφορούν δε στα θεμελιώδη χριστιανικά δόγματα: την πίστη στον Τριαδικό Θεό, την ενσάρκωση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, το ομοούσιον των τριών Προσώπων, την Θεότητα του Αγίου Πνεύματος, την Εκκλησία, το βάπτισμα και τα Έσχατα.
Κανονικά δηλαδή οι βαπτισμένοι Χριστιανοί πρέπει … κακή λέξη αυτή αλλά δεν έχω άλλη… πρέπει λοιπόν να τα γνωρίζουμε.
Προσπάθησα λοιπόν με απλό, επιστημονικό και αγαπητικό τρόπο να επιτύχω αυτό, την γνώση δηλαδή και την κατανόηση των άρθρων του Συμβόλου της Πίστεως.
Είναι από τα θέματα που μας απασχολούν στις σελίδες του βιβλίου ως η ελάχιστη απαραίτητη ενίσχυση της πνευματικής μας ταυτότητας και ως το ελάχιστο εφόδιο στην πορεία προς την γνώση της Αλήθειας που αποκάλυψε ο Θεός στον Κόσμο. Προσπαθούμε δηλαδή να πούμε, με πολύ απλά λόγια: «σε ποιον Θεό πιστεύουμε».
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωντανός…
Ἑβρ. 4, 12
Εἶναι παιδιὰ πολλῶν ἀνθρώπων τὰ λόγια μας…
Γιῶργος Σεφέρης
Γιατί (τό) «Πιστεύω», αυτοπαρουσίαση, από την Ελένη Λιντζαροπούλου
νομάζομαι Ελένη Λιντζαροπούλου και γεννήθηκα στην Νίκαια του Πειραιά το 1962. Είμαι πτυχιούχος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και υποψήφια Διδάκτωρ στο ίδιο Τμήμα. Επίσης, πτυχιούχος του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχω εργαστεί ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του Δήμου Κορυδαλλού και έχω διδάξει θεολογία και θεατρικό παιγνίδι.
Κείμενα, δοκίμια, κριτικές και μελετήματά μου δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά και στο διαδίκτυο, ενώ εθελοντικά συντονίζω πανελλαδικές δράσεις για τον πολιτισμό και την εκπαίδευση στις φυλακές μέσω του δικτύου «Γεώργιος Ζουγανέλης». Είμαι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών και του Δικτύου Γυναικών Συγγραφέων κατά της Έμφυλης Βίας και των Γυναικοκτονιών «η Φωνή της».
Έχω εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, παιδικά ποιήματα και μία ιστορία για παιδιά, μία συλλογή μικρών πεζών κειμένων, καθώς και μία συλλογή μελετημάτων για το έργο της Ελένης Λαδιά. Ποιήματά μου έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Πολωνικά.
Thank you for rating this article.
