Εἶναι μία στιγμή ποὺ γεφυρώνει τὴ γῆ μὲ τὸν οὐρανό, καθώς τὸ μικρὸ παιδί, ἡ Μαριάμ, γίνεται γιά μᾶς τὸ πρότυπο τῆς ἀπόλυτης ἀφοσίωσης στὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ πράξη, βαθιὰ καὶ μυστική, δὲν εἶναι μόνο ἕνα ἱστορικὸ γεγονός· εἶναι ἕνα διαχρονικὸ μὴνυμα γιὰ ὅλους μας.
Ἡ Παναγία καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἀφιέρωσηςἩ εἴσοδος τῆς Παναγίας στὸν Ναὸ δὲν εἶναι μία ἁπλὴ στιγμή παράδοσης. Εἶναι μία πύλη πρὸς τὸ ἄγνωστο, μία προεικόνιση τῆς δικῆς μας ἀνάγκης νὰ ἀνοιχτοῦμε στὸν Θεό. Ὅπως ἡ Μαριάμ ἀφιερώθηκε ὁλοκληρωτικά, ἔτσι καὶ ἐμεῖς καλούμαστε νὰ παραδώσουμε τὸν ἑαυτό μας στὴ Θεία Πρόνοια, ἀφήνοντας πίσω μας τὶς ἀγκυλώσεις τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τὶς ἁλυσίδες τῆς καθημερινότητας.
Πόσο συχνὰ ἐπιλέγουμε νὰ εἰσέλθουμε στὸν «ναό» τῆς ψυχῆς μας;
Πόσο συχνὰ κάνουμε χώρο γιὰ τὴ θεία παρουσία στὴ ζωή μας;
Ἡ Παναγία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο τῆς ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης, τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς πίστης σὲ ἕναν κόσμο ποὺ συχνὰ μᾶς προτρέπει νὰ ζοῦμε γιὰ τὸ ἐφήμερο.
Ἡ σύγκριση μὲ τὴ ζωή μαςΣτὴν καθημερινότητά μας, συχνὰ χανόμαστε στὴ φασαρία τοῦ κόσμου. Ἀναζητοῦμε ἀπαντήσεις, εὐτυχία καὶ νόημα σὲ λάθος μέρη. Ἡ Παναγία, ὅμως, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἀληθινὴ εὐτυχία καὶ ἡ πληρότητα βρίσκονται μόνο στὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεό. Ὅπως ἡ ἴδια ἀφιερώθηκε στὸν Κύριο ἀπὸ παιδί, ἔτσι καὶ ἐμεῖς μποροῦμε νὰ κάνουμε μία νέα ἀρχή, παραδίδοντας τὶς ἀνησυχίες, τοὺς φόβους καὶ τὶς ἀποτυχίες μας στὸν Θεό.
Ἡ εἴσοδος τῆς Παναγίας στὸν Ναὸ εἶναι μία πράξη ποὺ συμβολίζει τὴν ὑπέρβαση τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου. Ὅπως ἡ Παναγία εἰσῆλθε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἔτσι καὶ ἐμεῖς καλούμαστε νὰ εἰσέλθουμε στὰ ἅγια τῆς ψυχῆς μας, στὸν τόπο ὅπου κατοικεῖ ἡ Θεία Χάρη. Εἶναι μία πρόσκληση νὰ κάνουμε τὴν καρδιὰ μας ναὸ τῆς προσευχῆς, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης.
Δυναμικὰ μὴνύματα γιὰ τὴν ἐποχή μαςΣὲ ἕναν κόσμο γεμάτο ἀβεβαιότητα, τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου μᾶς προσκαλοῦν νὰ γίνουμε φορεῖς ἐλπίδας καὶ πίστης. Ἡ Παναγία, ὡς παιδί, δὲν γνώριζε τί θὰ φέρει τὸ μέλλον, ἀλλὰ ἐμπιστεύθηκε τὸν Θεό. Μᾶς δείχνει ὅτι ἀκόμα καὶ μέσα στὸ σκοτάδι, ὑπάρχει φῶς· ἀκόμα καὶ μέσα στὴν ἀβεβαιότητα, ὑπάρχει σιγουριὰ στὴ Θεία Πρόνοια.
Ἀς θυμόμαστε ὅτι κάθε πράξη ἀφιέρωσης στὸν Θεό, κάθε προσευχή, κάθε θυσία, μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς μας: Τὴ σωτηρία. Ὅπως ἡ Παναγία ἔγινε ἡ Κιβωτὸς τῆς Νέας Διαθήκης, ἔτσι καὶ ἐμεῖς καλούμαστε νὰ γίνουμε φορεῖς τῆς Χάριτος, νὰ φέρουμε τὸν Χριστὸ στὶς καρδιὲς τῶν ἄλλων μὲ τὴν ἀγάπη, τὴν ὑπομονὴ καὶ τήν προσπάθειά μας.
Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου δὲν εἶναι ἁπλῶς μία γιορτή.
Εἶναι μία ὑπενθύμιση ὅτι, ὅπως ἡ Παναγία,  ἔτσι καὶ ἐμεῖς μποροῦμε νὰ εἰσέλθουμε στὸ Φῶς.
 Νὰ ζήσουμε μὲ πίστη, ἐλπίδα καὶ ἀγάπη, καὶ νὰ γίνουμε ἡ πύλη μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς θὰ φανερωθεῖ στὸν κόσμο μας.
Ἀς ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμά Της.
Ἄς εἰσέλθουμε στὸν δικό μας Ναό, ἔτοιμοι νὰ ἀφιερώσουμε τὸν ἑαυτό μας στὸν Κύριο τῆς ζωῆς καὶ τῆς σωτηρίας.