Τι σχέση μπορεί να έχει ο αρχαίος τραγικός Σοφοκλής με τις αμβλώσεις=εκτρώσεις;

Ο βασιλιάς της Θήβας Λάϊος και η γυναίκα του Ιοκάστη ήταν άτεκνοι. Πήγαν στο μαντείο των Δελφών για να μάθουν αν θα μπορέσουν να κάνουν παιδιά. Το μαντείο τους απάντησε ότι δεν πρέπει να κάνουν παιδιά, γιατί ο Λάϊος θα σκοτωθεί από το παιδί του. Ο Λάϊος και η Ιοκάστη αγνοούν το μαντείο και τελικά κάνουν παιδί. Ενθυμούμενος όμως ο Λάϊος τον χρησμό δίνει το παιδί του σε έναν βοσκό να πάει το μικρό παιδί στον Κιθαιρώνα και αφού του περάσει χαλκάδες στα πόδια (Οιδίποδας=Οίδημα στα πόδια) να το αφήσει να πεθάνει στον Κιθαιρώνα. Ο βοσκός αυτός λυπάται το παιδί και το δίνει σ' ένα φίλο του βοσκό του βασιλιά της Κορίνθου Πολύβιου. Το παίρνει ο βοσκός και το πάει στον βασιλιά Πόλυβο, ο οποίος ήταν κι αυτός άτεκνος, και έτσι ο Οιδίποδας σε βρεφική ηλικία υιοθετείται από τον βασιλιά της Κορίνθου Πόλυβο. Σε νεαρή ηλικία,από ένα τυχαίο γεγονός, μαθαίνει ο Οιδίποδας τον χρησμό του μαντείου, ότι θα σκοτώσει τον πατέρα του, και έτσι αποφασίζει να φύγει από την Κόρινθο για να αποφύγει την πατροκτονία. Πηγαίνοντας προς τη Θήβα, συναντιέται στο δρόμο με μια άμαξα, όπου μέσα ήταν ο Λάϊος και ο Οιδίποδας σ' ένα τσακωμό μαζί του για το ποιος θα περάσει πρώτος την γέφυρα κτυπά και σκοτώνει τον Λάϊο, τον πραγματικό του πατέρα, χωρίς να το γνωρίζει βέβαια. Πηγαίνει στη Θήβα, λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας και παίρνει ως γυναίκα του τη βασίλισσα Ιοκάστη, χωρίς να γνωρίζουν ο Οιδίποδας και η Ιοκάστη, ότι είναι μάνα και γιός. Αποκτούν τέσσερα παιδιά. Τον Ετεοκλή, τον Πολυνείκη, την Αντιγόνη και την Ισμήνη. Όταν αργότερα ο Οιδίποδας μαθαίνει την αλήθεια ότι σκότωσε τον πατέρα του και παντρεύτηκε την μάνα του φθάνει στο να αυτοτυφλωθεί. Αυτός εν συντομία είναι ο μύθος του Οιδίποδα. Στην τραγωδία λειτουργούν η Ύβρη και η Νέμεση. Η Ύβρη είναι ας το πούμε ποιο εύκολα μαι πολύ μεγάλη αμαρτία και η Νέμεση είναι η απόδοση δικαιοσύνης=κάθαρση από την Ύβρη.

 

Εδώ στην πραγματικότητα για τον Σοφοκλή ή Ύβρη του Οιδίποδα δεν είναι ότι σκότωσε τον πατέρα του, ούτε ότι παντρεύτηκε την μητέρα του=αιμομιξία. Η Ύβρη είαι η άγνοια ως κατάσταση, η λήθη ως άρνηση να αντιμετωπίσουν ο Λάϊος και ο Οιδίποδας την πραγματικότητα. Ο Λάϊος ξέρει από το μαντείο ότι το παιδί του θα τον σκοτώσει και αντί να αντιμετωπίσει την κατάσταση προτιμά διά του θανάτου του παιδιού του να αποδράσει από την πραγματικότητα και την ευθύνη. Αντί να μεγαλώσει το παιδί του με αξίες και αρετές ικανές να ανατρέψει την κατάσταση, αποφασίζει να φύγει από το πρόβλημα με τον θάνατο του παιδιού του. Όμως ο Σοφοκλής μας λέει ότι τελικά όταν το πρόβλημα δεν αγωνίζεσαι να το λύσεις, τελικά το πρόβλημα κάπια στιγμή θα σε βρει. Και έτσι ο Λάϊος πεθαίνει από αυτό που προσπάθησε να ξεφύγει.

 

Το ίδιο και ο Οιδίποδας. Όταν μαθαίνει το χρησμό του μαντείου, ότι θα σκοτώσει τον πατέρα του, αντί να αγωνισθεί να αγαπήσει τον πατέρα του Πολύβιο, προτιμά να αποδράσει από το πρόβλημα διά της φυγής, και τελικά το πρόβλημα τον βρίσκει να σκοτώνει τον πραγματικό του πατέρα και να παντρεύεται την μητέρα του=αιμομιξία. Αυτό που θέλει να τονίσει ο Σοφοκλής με τον μύθο του Οιδίποδα είαι, ότι το πρόβλημα δεν το αποφεύγουμε, δεν κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, κατάσταση λήθης=άγνοιας, αλλά το ατιμετωπίζουμε μέσα από τις αξίες και τις αρετές της ζωής.

 

Ερχόμαστε τώρα στις αμβλώσεις. Λένε ο υποστηρικτές των αμβλώσεων, ότι είναι δικαίωμα κάθε γυναίκας να κάνει ότι θέλει με το σώμα της, θεωρώντα ςτο έμβρυο ως σώμα της γυναίκας.

Όμως μέσα στην έγκυο γυναίκα, στο έμβρυο, κτυπά μια καρδιά ανεξάρτητη από την θέληση τς εγκύου και ανεξάρτητα από τους κτύπους της καρδιάς της εγκύου. Μπορεί η έγκυος να πει σ' αυτή την καρδιά να μη κτυπά; Αδύνατον. Στο έμβρυο λειτουργεί ένας εγκέφαλος τελείως ανεξάρτητος από τον εγκέφαλο της εγκύου. Το έμβρυο κουνά τα χεράκια του ανεξάρτητα της θελήσεως της εγκύου και διαφορετικά από ότι κουνά τα δικα της χέρια η έγκυος. Το έμβρυο κουνά τα πόδια του ανεξάρτητα από την θέληση της εγκύου και ανεξάρτητα από όππως κουνά τα πόδια της η έγκυος. Βλέπουμε δηλαδή τι η έγκυος δεν μπορεί α έχει καμιά επιρροή στην θέληση και ύπαρξη του εμβρύου. Συνεπώς μπορεί η έγκυος στο δικό της σώμα να κάνει ότι θέλει αλλά το έμβρυο δεν είαι καθόλου σώμα της αφού δεν έχει καμιά λειτουργική θέληση σ' αυτό. Η έγκυος μόνο φιλοξενεί το έμβρυο. Και όπως γνωρίζουμε από την αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία αποτελεί υψίστη αρετή μέσω του Ξένιου Ζεύς.

 

Η πραγματικότητα είναι ότι θέλουμε πάλι, ως άλλοι Λάϊοι και Οιδίποδες, να κάνουμε μια απόδραση από τη πραγματικότητα, από μια αμεπιθύμητη εγκυμοσύνη μέσω ενός φόνου. Αντί να μείνουμε με αξίες και αρετές για την ζωή να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, ως κοινωνία και ως άτομα, θέλουμε να φύγουμε από αυτό με ένα φόνο.

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, ο Παύλος κάνει λόγο για μια σπουδαία λειτουργία του ανθρώπου, την συνείδηση. Από όλα μπορείς να αποδράσεις, από την συνείδησή σου ποτέ. Εκτός αν δεν έχω συνείδηση και τότε κατατάσσομε με τα κτήνη.