Απλά θα ήθελα να μοιραστώ την απάντηση που του έδωσα μαζί σας . . .
Βασικά είδα πράγματα που δεν περίμενα. Ανατρεπτικά, συγκλονιστικά και όσο θέλει ο Θεός να ζήσω θα δω ίσως και ακόμα περισσότερα. Αυτά που είδα και βίωσα έχουν ένα και μόνο τίτλο : «Αντιθέσεις, ανατροπές και εκπλήξεις» .
Έκανα θεολογικές συζητήσεις με νέους ανθρώπους με σκουλαρίκια και τατουάζ που δεν έκανα με ανθρώπους που είχαν τη φούστα μέχρι τον αστράγαλο και τον κότσο πίσω στο κεφάλι ή ανθρώπους με κουστούμι και σκαρπίνι.
Πήρα μαθήματα «μέλι» από παιδιά του κατηχητικού και «ξύδι» από ανθρώπους που ζύμωναν κάθε μέρα πρόσφορα.
Γνώρισα γυναίκες που βάφονται μεν αλλά είχαν βάψει και την ύπαρξή τους με αρετές και καλοσύνη ενώ γνώρισα γυναίκες της Εκκλησίας που δεν είχε αγγίξει μακιγιάζ το πρόσωπο τους αλλά μέσα τους είχαν μίσος και κακία.
Γνώρισα ανθρώπους που το έπαιζαν φίλοι αλλά μόλις γύρναγα την πλάτη η μαχαιριά και η ρουφιανιά πήγαινε σύννεφο.
Γνώρισα ανθρώπους στα ψαλτήρια που αυτά που έψελναν όχι μόνο δεν τα καταλάβαιναν αλλά αρνιόντουσαν και να τα βάλουν στην καρδιά τους ενώ άλλους που με ένα Κύριε ελέησον έριχναν δάκρυα.
Γνώρισα «ανθρώπους της Εκκλησίας» που έχουνε περισσότερη σχέση με τον διάβολο παρά με τον Χριστό. Και ανθρώπους που μπορεί να μην γνωρίζουν τι έγινε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο αλλά η καρδιά τους γνωρίζει μόνο αγάπη και τίποτε άλλο.
Ανθρώπους του ράσου που σε συναντήσεις ή σε τηλεφωνήματα οι προσφωνήσεις «αδερφέ μου αγαπημένε» ήταν αρχικά εγκάρδιες αλλά στην πορεία κατάλαβαινες ότι οι ζήλειες, οι κακίες, οι ίντριγκες ήταν πίσω από τα όμορφα λογάκια που τελικά ήταν του αέρα. Γνωρίζω όμως και παπάδες που τους λέω αδερφούς και η καρδιά μου λιώνει όπως για τον κατά σάρκα αδερφό μου.
Γνώρισα και γνωρίζω ανθρώπους που αγαπάνε και τον άνθρωπο πίσω από το ράσο και όχι μόνο τον άνθρωπο του ράσου. Είναι οι άνθρωποι που μένουν στη ζωή σου και έχεις επαφή καθημερινά. Είναι ελάχιστοι μεν αλλά τελικά και ένα διαμάντι να λάμπει αρκεί, δεν χρειάζονται πολλά.
Γνώρισα πολλούς που τελικά ήθελαν κάτι από μένα και όχι εμένα, αλλά δεν πειράζει. Το λέω σαν διαπίστωση.
Γνώρισα «ανθρώπους της Εκκλησίας» που μου έκοψαν την καλημέρα διότι έκανα τα εμβόλια και μάλιστα με χαρακτήρισαν «προδότη της πίστεως».
Γνώρισα ανθρώπους που πίσω από το «την ευχή σας πάτερ» τελικά εννοούσαν «θα σας συντρίψω πάτερ». Αλλά οι μεγάλοι σταυροί, τα πρόσφορα και οι εξομολογήσεις ήταν καθημερινή ασχολία τους. Μόνο όμως επιφανειακά τελικά.
Γνώρισα ανθρώπους του Θεού που ήταν τελικά αθόρυβοι. Σε μία ακρούλα. Χωρίς πολλά λόγια και φανφάρες. Άνθρωποι με τον καλό τον λόγο, μακριά από ρουφιανιές και ίντριγκες. Άνθρωποι της προσευχής και της αγάπης , της απλότητας και της εσωτερικής ομορφιάς. Κάτι ψυχούλες που εδώ τις θεωρούμε «πεταμένες» αλλά στη Βασιλεία θα έχουν vip θέση.
Ένα πράγμα κατάλαβα ή μάλλον αρχίζω να καταλαβαίνω. Αυτό που μου είπε ένας φίλος Ιερέας κάποτε. «Μην περιμένεις πάτερ μου τίποτα από τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι μόνο πληγές θα σου προσφέρουν ως δώρα συνέχεια. Κρατήσου μόνο από τον Χριστό. Είναι ο μόνος που σε αγαπά και δεν πρόκειται να σε προδώσει ποτέ. Άσε τους ανθρώπους να λένε και έχει ο Θεός.»
Τελικό προσωπικό βιωματικό συμπέρασμα :
Όταν ακούω για άνθρωπο της Εκκλησίας ή για άνθρωπο που έχει σχέση με την Εκκλησία και το διαλαλεί, κρατάω αποστάσεις όσο έχει η γη από τη σελήνη και ακόμα παραπέρα. Επίσης όταν ακούω για μεγάλους Σταυρούς, Φιλοκαλίες, και 500 κομποσχοίνια μέσα στο super market. Γενικά όταν ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι. Με λίγα λόγια οι άνθρωποι του Χριστού είναι τελικά αυτοί που δεν φαίνονται, αλλά λάμπουν με τη σιωπή και τη μαρτυρία τους. Άνθρωποι της χαράς και της ευχαριστίας, της δοξολογίας και της αγκαλιάς.
Και ένα μικρό διδαγματάκι . . .
Άνθρωπος που πιστεύει ό,τι του λένε οι τρίτοι για εσάς και όχι εσείς, τότε να κρατάτε απ’ αυτόν απόσταση έτη φωτός, πράττοντας μια πολύ όμορφη πατερική ρήση «ΦΕΥΓΕ ΚΑΙ ΣΩΖΟΥ!»
Αυτά είναι οι άγριες ομορφιές της Ιερατικής ζωής…..Γεμάτες αποκαλύψεις και εκπλήξεις.
Το μόνο καταφύγιο η προσευχή και ο άνθρωπος που σε περιμένει μόλις γυρίσεις σπίτι...
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
