Ὁ οἰκοδεσπότης τῆς παραβολῆς συμβολίζει τὸν ἴδιο τὸν Θεό, καὶ τὸ δεῖπνο εἶναι ἡ Βασιλεία Του: Μιὰ ζωή γεμάτη φῶς, χαρά, καὶ πληρότητα.
Ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει θλίψη, δὲν ὑπάρχουν φόβοι, μόνιμη πείνα ἢ δίψα, ἀλλὰ εἶναι ἕνας τόπος ὅπου ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τὸν πραγματικὸ προορισμό του.
Ὁ Κύριος φωνάζει: «Ἔρχεσθε, ὅτι ἕτοιμά ἐστι πάντα».
Τὰ πάντα εἶναι ἕτοιμα, ὁ Θεὸς ἔχει ἐτοιμάσει τὰ δῶρα Του, ἀλλὰ ὑπάρχει κάτι ποὺ περιμένει: Τὴ δική μας ἀπάντηση.
Στὴν παραβολὴ βλέπουμε πῶς οἱ πρώτοι καλεσμένοι δὲν ἀνταποκρίνονται.
«Ἄγρον ἠγόρασα», λέει ὁ ἕνας.
«Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα», λέει ἄλλος.
«Γυναῖκα ἔγημα», λέει ὁ τρίτος.
Καὶ ὅλοι λένε ὅτι δὲν μποροῦν νὰ ἔλθουν!
Στὴ θέση τοῦ χωραφιοῦ, τῶν βοῶν, καὶ τοῦ γάμου, σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σὲ κάθε ζωή, βρίσκονται τὰ δικά μας εμπόδια, οἱ δικές μας δικαιολογίες.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΌΝΟ!
Πόσες φορὲς δὲν βρίσκουμε χρόνο νὰ προσευχηθοῦμε, νὰ ἐκκλησιαστοῦμε ἤ νὰ σκεφτοῦμε ἔστω τὸν Θεό;
Ἡ καθημερινότητα μᾶς κυριεύει. Ἡ δουλειά, οἱ ὑποχρεώσεις, ἡ φροντίδα τοῦ σπιτιοῦ γίνονται γιά μᾶς φυλακή πού μᾶς κλείνουν μέσα τους καταδυναστευτικά.
Συνήθως λέμε:«Θὰ πάω ἀργότερα στήν ἐκκλησία, θά προσευχηθῶ ἀργότερα», ἀλλὰ αὐτό τὸ «ἀργότερα» δὲν ἔρχεται ποτέ.
ΚΑΡΙΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΜΝΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ἐπικροτεῖ τὴν προσωπικὴ ἐπιτυχία, ποτὲ δὲν νιώθουμε ὅτι φτάνουμε στόν στόχο μας ἐπαγγελματικά.
Δουλεύουμε σκληρὰ γιὰ νὰ πετύχουμε στόχους ποὺ συχνὰ δὲν ἀφήνουν τίποτα μέσα μας καὶ ἔτσι ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὰ σημαντικά καί ζωτικά γιά τήν ψυχή μας.
ΑΝΑΨΥΧΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ
Ὅταν τὸ Σαββατοκύριακο φτάνει, δίνουμε προτεραιότητα στὴν ξεκούραση ἢ στὴ διασκέδαση.
Ἡ προσευχή, ἡ Θεία Λειτουργία, μοιάζουν γιὰ πολλοὺς σάν μία «υποχρέωση» ποὺ μπορεῖ νὰ περιμένει γιατί δέν εἶναι ἡ πρώτη προτεραιότητα.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΞΙΟΣ
Μία κρυφὴ καὶ ὕπουλη σατανική δικαιολογία.
Νιώθουμε πὼς ἡ ζωή μας δὲν εἶναι τέτοια ποὺ νὰ ἀξίζει τὴν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὰ λάθη καὶ τὰ πάθη μας μᾶς κρατοῦν μακριά Του. Κι ἐκεῖ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ πλάνη τοῦ διαβόλου. Μά ἄν νιώθω ἀνάξιος, τότε ἡ μετάνοιά μου θά ἔχει τέτοιο βάθος πού νά μέ ὠθεῖ νά κάνω θυσίες καί ἀλλαγές γιά τό ΧΡΙΣΤΟ!
Ξεχνᾶμε πώς ὁ Κύριος δὲν ζητᾶ τέλειους ἀνθρώπους.
Ζητᾶ ἁπλὰ νὰ δεχθοῦμε τὴν ἀγάπη Του και τά ὑπόλοιπα θά τά κάνει ὁ Ἴδιος.
Καὶ τότε ὁ Κύριος λέει: «Πηγαίνετε στὶς πλατεῖες, φέρτε τοὺς πτωχοὺς, τοὺς χωλοὺς, τοὺς τυφλοὺς». Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν δικαιολογίες, ποὺ δὲν προσκολλῶνται στὰ βιοτικά, ποὺ δὲν ζητοῦν ἀσφαλεῖς προφάσεις, γίνονται οἱ πραγματικοὶ προσκεκλημένοι. Οἱ πτωχοὶ, οἱ ταπεινοὶ, οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν στηρίζονται στὰ δικά τους, ἀλλὰ ἐμπιστεύονται τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, εἶναι οἱ πρῶτοι ποὺ ἀπολαμβάνουν τὴ χαρὰ τῆς Βασιλείας.
Τὸ δεῖπνο τῆς παραβολῆς εἶναι μία πρόσκληση γιὰ τὴν τωρινή ζωή μας καί δέν ἀφορᾶ μόνο τήν πρόσκληση στήν αἰωνιότητα. Εἶναι ἕνα κάλεσμα νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ σήμερα νὰ ζοῦμε μὲ τὸν Χριστό.
Νὰ βροῦμε χρόνο γιὰ τὴν προσευχή, νὰ δώσουμε προτεραιότητα στὰ πνευματικὰ καὶ ὄχι στὶς δικαιολογίες ποὺ παρασύρουν τὴν καρδιά μας σέ μιά συνεχή ἀναβλητικότητα.
«Ἔρχεσθε, ὅτι ἕτοιμά ἐστι πάντα».
Μήν περιμένουμε νά γίνουμε τέλειοι.
Μήν περιμένουμε νά μᾶς ἔρθει ἡ διάθεση γιά προσευχή.
Μήν περιμένουμε νά ἔρθουν οἱ κατάλληλες συνθῆκες.
Ἐμεῖς θά δημιουργήσουμε τήν ἀλλαγή μέσα μας μέ τό νά δεχθοῦμε τήν κλήση στήν καρδιά μας.
Ὁ Κύριος εἶναι πάντα ἐκεῖ καί μᾶς περιμένει ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ.
Χρειάζεται μόνο νά Τοῦ δώσουμε τήν ἀλήθειά μας!