Σταμάτα γιὰ λίγο τὸν βιαστικὸ σου ρυθμό,
τὴ λίστα τῶν ὑποχρεώσεων, τὴν ἀγωνία γιὰ νὰ προλάβεις τὰ πάντα.
Στὴ σιωπή, ρίξε μία ματιά μέσα σου.
Ποῦ βρίσκεσαι; Ποῦ πηγαίνεις;
Λίγες μέρες πρὶν τὰ Χριστούγεννα, κοίτα νὰ τακτοποιήσεις τὴν ψυχή σου.
Νὰ βρεῖς τὴν εἰρήνη μὲ ὅσους ἔχεις ἀφήσει στὴν ἄκρη.
Μὴν κρατᾶς ἀνοίγματα στὴν καρδιά σου· κλείσ’ τα.
Πές ἕνα «συγγνώμη» ὅπου χρειάζεται, ἕνα «σ’ ἀγαπῶ» σὲ ὅσους το περιμένουν.
Δὲν ξέρεις ἄν θὰ ὑπάρξει κι ἄλλη εὐκαιρία, δὲν ξέρεις ἄν αὐτά τά Χριστούγεννα θὰ εἶναι τὸ τελευταῖα μὲ τὸν διπλανό σου.
Λίγο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, κοίτα νὰ συγχωρήσεις.
Ξέρεις πόσο βαρύ εἶναι νὰ κουβαλᾶς μέσα σου τὸν θυμὸ καὶ τὴν πικρία;
Νὰ ἀφήνεις τὸν ἐγωισμό σου νὰ σ’ ἀπομονώνει;
Συγχώρησε, ὄχι γιὰ τὸν ἄλλον, ἀλλὰ γιὰ σένα.
Λύσε τὰ δεσμὰ ποὺ σε κρατοῦν καθηλωμένο.
Λίγο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, κοίτα νὰ ἀνοίξεις τὰ χέρια σου.
Ἔνας Θεὸς γεννιέται φτωχός, σὲ μιὰ φάτνη, μὲ μόνη συνοδεία τὴ σιωπὴ τῆς νύχτας καὶ τὴν ταπεινὴ εὐλάβεια τῶν ποιμένων.
Πῶς θὰ Τὸν δεχθεῖς, ὅταν ἡ καρδιά σου εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὰ δικά σου «πρέπει» καὶ τὰ δικά σου «θέλω»;
Λίγο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, θυμήσου τὸ πρόσωπο ποὺ χρειάζεται τὴ βοήθειά σου.
Ἂν δὲν ἔχεις κάτι νὰ δώσεις, δῶσε τὴν παρουσία σου.
Ἡ μοναξιὰ τῶν ἡμερῶν εἶναι πιὸ βαριά ἀπὸ τὴ φτώχεια.
Ἔνα τηλέφωνο, μία κουβέντα, ἕνα χαμόγελο, μποροῦν νὰ γίνουν φῶς γιὰ κάποιον ποὺ περιμένει μέσα στήν παγωνιά τῆς μοναξιᾶς του.
Λίγο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, μὴν ἀφήσεις τὸν ἐγωισμό σου νὰ σὲ πνίξει.
Πόσες φορὲς στὴν καθημερινότητά μας πνιγόμαστε ἀπὸ τὰ δικά μας παράπονα;
Νιώθουμε πὼς δὲν μᾶς καταλαβαίνουν, πὼς δὲν μᾶς ἀγαποῦν ὅσο θὰ θέλαμε! Καί ξεχνᾶμε πώς τό σημαντικότερο εἶναι νά δώσουμε αὐτές τίς ἡμέρες κι ὄχι νά πάρουμε!
Λίγο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, γίνε φῶς.
Κάθε χαμόγελο ποὺ προσφέρεις, κάθε καλή λέξη ποὺ λες, κάθε χέρι ποὺ δίνεις, εἶναι ἕνα μικρὸ ἀστέρι ποὺ λάμπει στὸ σκοτάδι.
Μὴν περιμένεις νὰ γίνουν ὅλα τέλεια.
Μὴν περιμένεις νὰ φτιάξουν ὅλα τὰ προβλήματα.
Τὰ Χριστούγεννα δὲν ἔρχονται γιὰ τοὺς «τέλειους».
Ἔρχονται γιὰ ὅλους.
Γιὰ τοὺς κουρασμένους, τοὺς πληγωμένους, τοὺς ἁμαρτωλούς.
Ἔρχονται νὰ μᾶς δείξουν ὅτι τὸ φῶς μπορεῖ νὰ λάμψει, ἀκόμα κι ὅταν γύρω μας φαίνεται πὼς βασιλεύει τὸ σκοτάδι.
Λίγο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, κάνε μία στάση.
Ἔχε θάρρος, ἄνοιξε τὴν καρδιά σου, καὶ θὰ δεῖς ὅτι ὁ Χριστὸς γεννιέται, ὄχι μόνο σὲ μιὰ φάτνη, ἀλλὰ στὸ πιο βαθύ κομμάτι τῆς ψυχῆς σου.