Άλλο είναι να κάνω μια κουβέντα με οποιονδήποτε Ιερέα ή τον πνευματικό μου για κάποια θέματα που με απασχολούν και άλλο το μυστήριο που θεραπεύει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι θέλουν να εξομολογηθούν, αλλά κάθονται δύο ώρες και απασχολούν τον Ιερέα, γιατί το παιδί τους είναι άνεργο, γιατί δεν πάνε καλά οι δουλειές, γιατί η γειτόνισσα δεν τους κάλεσε για καφέ κλπ. Αυτό ΔΕΝ είναι εξομολόγηση. Το Μυστήριο είναι κάτι απόλυτα συγκεκριμένο. Μπορεί ο καθένας να μελετήσει σχετικά βιβλία και άρθρα και να ρωτήσει τον πνευματικό του για το θέμα αυτό.
Υπάρχουν ακόμα περιπτώσεις που κάποιοι εκδηλώνουν άρρωστη συμπεριφορά πρός τον πνευματικό τους και δυστυχώς φτάνουν στο σημείο να «πρήζουν» τον Ιερέα στο viber ή στα τηλέφωνα και μάλιστα ακατάλληλες ώρες, για να ζητήσουν προσευχή για απίστευτα πράγματα όπως το να κερδίσει η ομάδα τους στο ποδόσφαιρο, για να ρωτήσουν τι να πάρουν από το super market, ή το χειρότερο είναι το εξής : «Αχ! Πάτερ μου, μια προσευχούλα για να χωρίσει ο υιός μου αυτή που παντρεύτηκε διότι δεν τη χωνεύω καθόλου!!!». Να ξέρετε, οι περισσότεροι που ζητάνε προσευχή από τον Ιερέα τις περισσότερες φορές, το κάνουν διότι βαριούνται να κάνουν οι ίδιοι, οπότε λόγω των ενοχών που έχουν, να πούνε ότι κάποιος προσεύχεται γι’αυτούς, για να έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη. Ο πνευματικός άνθρωπος ζητάει προσευχή για κάτι σοβαρό από τον Ιερέα και εκείνη την ώρα είναι ήδη στα γόνατα! Το: « Κάνε πάτερ μου μια προσευχή για ένα σοβαρό θέμα που με απασχολεί, αλλά εγώ το βράδυ θα πάω στα μπουζούκια», πολύ απλά, ΔΕΝ παίζει...
Δεν χρειάζεται εξομολόγηση κάθε εβδομάδα. Πολλοί πατέρες αναφέρουν ότι καλό είναι να πηγαίνουμε στον πνευματικό πριν από τις μεγάλες εορτές και φυσικά αν στο ενδιάμεσο έχουμε κάποια πτώση. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι ενοχές και θέλουν να εξομολογούνται κάθε λεπτό πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με το Μυστήριο. «Άχ πάτερ μου, θέλω να σας εξομολογηθώ ότι δεν μου αρέσει που η κόρη μου δεν έδωσε το όνομά μου στην εγγονή μου! Και μάλιστα πήγα και σπίτι της και τα έκανα μαντάρα! Απαράδεκτο να μην με τιμήσουν διότι τους έδωσα τόσα πολλά και το αξίζω!!! ». Αυτό ΔΕΝ είναι εξομολόγηση. Αντίθετα, είναι εξομολόγηση το ακόλουθο : «Έχω πολύ εγωισμό πάτερ. Η κόρη μου δεν έδωσε το όνομά μου στην εγγονή μου κι εγώ θύμωσα, μάλωσα μαζί τους και μπήκα ανάμεσα στο ζευγάρι. Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό. Έχω μετανοιώσει και θέλω ν’ αλλάξω συμπεριφορά».
Η εξομολόγηση δεν πρέπει να κρατάει επάνω από 10 λεπτά, άντε να πάει παραπάνω αν κάποιος εξομολογείται για πρώτη φορά. Αυτό είναι το Μυστήριο. Αναφέρω τα λάθη, τα πάθη, τις αστοχίες και τους λογισμούς μου και συνεχίζω τον αγώνα μου. Παίρνω τις ποιμαντικές και θεραπευτικές συμβουλές από τον Ιερέα και από εκεί και πέρα εξαρτάται από ’μένα κατά πόσο θα αγωνιστώ. Πολλοί ψάχνουν Άγιο Ιερέα να εξομολογηθούν (άλλη πλάνη κι αυτό). Πολλοί πατέρες αναφέρουν : «Να πηγαίνουμε στην ενορία μας και να αφήσουμε τα αγιο-ψαξίματα». Ξέρω ανθρώπους που δεν έχουν πάει να εξομολογηθούν με την εξής δικαιολογία : «Δεν έχει βρεθεί ακόμα ο Άγιος πνευματικός που θα εξομολογήσει εμένα!» ή κάποιους που επειδή έχουν κάποιον «διάσημο» πνευματικό νομίζουν ότι αυτόματα έχουν αγιάσει και οι ίδιοι. Υπάρχουν και αυτοί που θέτουν τα όρια : «Άκου να δεις πάτερ, εγώ ούτε πολλές νηστείες θέλω να κάνω, ούτε πολλή προσευχή! Απλά να μου πεις δυο-τρία απλά πράγματα, για να κοινωνάω και να με έχει καλά ο Θεός!».
Μεγάλο ποσοστό των εξομολογουμένων πηγαίνει στο Μυστήριο εθιμοτυπικά ή από ενοχή: «Ας πάω να πω κάποια πραγματάκια για να μου διαβάσει την ευχή και να κοινωνήσω, ώστε να νιώσω καλά». Πολλοί πηγαίνουν στην εξομολόγηση, ελάχιστοι όμως εξομολογούνται πραγματικά. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι πάνε απλά για ν’ ανακοινώσουν κάποια πράγματα στον Ιερέα ώστε να κοινωνήσουν ή από την άλλη να μεταβιβάσουν την ευθύνη τους, όντας ανώριμοι πνευματικά και ευθυνόφοβοι, για να πούνε μετά : «Δεν φταίω εγώ !! Ο Πνευματικός μου το είπε». Και φυσικά : «Μια ευχή για να κοινωνήσω!» ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΓΙΚΑ στην Εκκλησία. Χωρίς αγώνα και μετάνοια δεν γίνεται τίποτα.
Και φυσικά εννοείται, άλλο η ψυχιατρική επιστήμη και άλλο η εξομολόγηση. Είναι δρόμοι παράλληλοι και όχι αντίθετοι. Κάθε πράγμα και κάθε νόσημα στον ειδικό του. Χρειάζονται πολλή προσοχή όλ’ αυτά. Η εξομολόγηση είναι μέγα μυστήριο και οφείλουμε να το προσεγγίζουμε με προσοχή.
Ας αγωνιστούμε αδερφοί μακριά απο μαγείες, δεισιδαιμονίες και ενοχικά σύνδρομα. Ας σταθούμε ενώπιον του Κυρίου μας αυθεντικοί και αποφασισμένοι. Η μετάνοια έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος. Είναι ένα ταξίδι που καταλήγει πάντα στην αγκαλιά του Κυρίου μας, μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών.
Καλό αγώνα, καλή δύναμη. . .
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh .gr
