Πολλοί κληρικοί έχουμε αρκετές εμπειρίες από ανθρώπους που έρχονται να κλείσουν το Ιερό Μυστήριο του Γάμου ή της Βάπτισης ή κάποιο Μνημόσυνο και βλέπουμε ότι η Εκκλησία έρχεται πάντοτε τελευταία.

 Μέσα στην ποιμαντική μου διακονία έχω αντιμετωπίσει όπως και κάθε κληρικός, κάθε καρυδιάς καρύδι που λέει και ο λαός και βλέπουμε ότι η νόσος της κοσμικότητας , της αδιαφορίας και της αναισθησίας καλά κρατεί στο Ορθόδοξο πλήρωμα. Υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις που μόλις τις συναντήσουμε κάνουμε τον σταυρό μας και κυριολεκτικά τις καταγράφουμε σαν ιστορικά ντοκουμέντα στην ενορία μας!

Οι περισσότεροι έρχονται απλά να μας ανακοινώσουν τις αποφάσεις τους! Δεν ρωτάνε καν τον Ιερέα και την Εκκλησία. Ακόμα και αν ρωτήσουν στην περίπτωση που θα τους πεις το αντίθετο από αυτό που έχουν στο μυαλό τους, μεταμορφώνονται σε λύκους έτοιμους να κατασπαράξουν το πρόβατο που τολμάει να τους χαλάσει το όνειρο.

 Πρώτα θα περάσουμε από τον εστιάτορα, τον διακοσμητή, τον ανθοπώλη και μετά θα πάμε στον παπά να του ανακοινώσουμε τι θέλουμε, και αν τολμάει ας μας πει το αντίθετο !!!

Τα τελευταία χρόνια η Εκκλησία έχει καθιερώσει την κατήχηση πριν από τα Ιερά Μυστήρια,εκτός δηλαδή από την συμπλήρωση των χαρτιών γίνεται μία χαλαρή πνευματική συζήτηση αλλά και κατήχηση γύρω από τα Μυστήρια μέσα απο slides ή αφίσες που δείχνουν τις λεπτομέρειες του Μυστηρίου ενώ γίνεται και ανάλυση στις ευχές αλλά και στο τελετουργικό.

 Ελάχιστα ζευγάρια έχουν τον πόθο να ακούσουν έστω και λίγο. Μόλις αρχίζει η κατήχηση ακούς την γυναίκα να λέει : “Γιάννη πάμε διότι δεν θα προλάβουμε το φαγητό”. Τότε καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει νόημα να μιλάς άλλο , απλά συμπληρώνεις τα χαρτιά και τέλος.

 Δυστυχώς όταν οι Ιερείς δεν μιλάνε τους κατηγορούμε ως αδιάφορους , όταν πάλι μιλάνε τους λέμε ότι μας ζαλίζουν με τα παπαδίστικα. Στην ουσία δεν ξέρουμε τι θέλουμε ως Χριστιανοί αλλά ουρλιάζουμε γιατί δεν πήγαμε φέτος στον Επιτάφιο..

Ιδιαίτερα για το Μυστήριο της Βαπτίσεως βλέπεις γονείς να είναι τελείως αδιάφοροι για την πνευματική πορεία του παιδιού τους. Απλά γουρλώνουν τα μάτια όταν σου μιλάνε για τον στολισμό, τα χρώματα από τις κορδέλες των κεριών και τον ανάδοχο. Μόλις αρχίζεις να μιλάς για Θεία Κοινωνία για το παιδί, για προσευχή , για διαπαιδαγώγηση σε κοιτάνε με το βλέμμα “Παπά μην μας πρήζεις άλλο, τελείωνε να φύγουμε”.

 Έχουμε δεχτεί απίστευτες επιθέσεις γιατί δεν επιτρέπουμε να γίνει η Εκκλησία το τσίρκο που έχουν ονειρευτεί οι πιστοί. Ειδικά όταν τους λες για τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει ανάδοχος, γίνονται θηρία!.. “Εγώ παπά θα βάλω ανάδοχο όποιον γουστάρω, δεν θα μου πεις εσύ ! Δικό μου είναι το παιδί!”.

 Όταν τους λες ότι η βάπτιση ΔΕΝ γίνεται για το όνομα, σε κοιτάνε με το βλέμμα του στυλ : “Καλά τι Παπάς είναι αυτός; Μας κάνει πλάκα; Άλλα μας έλεγε η γιαγιά τόσα χρόνια.”

 Καλά, αν κάνεις το λάθος και μιλήσεις για Πνευματικό και Ιερά εξομολόγηση  νιώθεις σαν να είσαι πυρηνικός φυσικός στη ΝASA και μιλάς για αστροφυσικά φαινόμενα σε ιθαγενείς.

 Δυστυχώς αυτό είναι για αρκετούς η Εκκλησία: ένα βυζαντινό μουσείο που θα κάνουμε την τελετή μας (διότι ελάχιστοι πιστεύουν στο Μυστήριο) και μετά έχε γεια!

Πολλά παιδιά που τα βαπτίζουμε ΔΕΝ τα ξαναβλέπουμε στην ενορία και την Εκκλησία ΠΟΤΕ!...Εμείς ωστόσο κρατάμε τα ονόματά τους και προσευχόμαστε για αυτά τα παιδιά γιατί αν περιμέναμε από τους γονείς σωθήκαμε!...

 Έχουμε ακούσει και το άλλο: “Δηλαδή τώρα παπά, θα μας πεις να σηκωνόμαστε το πρωί για να κοινωνάμε το παιδί;;;; Έχουμε πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε!”

 Ελάχιστα ζευγάρια βλέπεις να έχουν προαίρεση να ακούσουν μια κουβέντα και να ενδιαφέρονται πνευματικά για τα Ιερά Μυστήρια πέρα από το φορκλόρ.

 Όταν λέμε στα ζευγάρια για την πνευματική προετοιμασία πριν τον γάμο (Ιερά εξομολόγηση, άσκηση κλπ) πολλές φορές μας επιτίθενται ....αλλά κατά τα άλλα θέλουν να κάνουν το Μυστήριο.

 Δυστυχώς ο γάμος γίνεται κυριολεκτικά για το “θεαθήναι τοις ανθρώποις” και το Μυστήριο του Βαπτίσματος γίνεται για τις “παππουδογιαγιάδες” για να ακούσουν κάποιο όνομα λες και τους ανήκει το παιδί ή είναι προϊόν με το οποίο πρέπει να ξεπληρώσουμε κάποια κληρονομική υποχρέωση. Όλοι μένουν με προσοχή μέχρι να ακουστεί το όνομα ! Μετά απλά θα βγούμε έξω από τον Ναό για φρέντο και γλυκάκι μέχρι να τελειώσει παπάς να λέει εκείνα τα κινέζικα λόγια από το βιβλίο που διαβάζει.

 Στο Μυστήριο του Γάμου οι καλεσμένοι περιμένουν την άθλια και απαράδεκτη στιγμή που η νύφη θα πατήσει τον γαμπρό. Πολλές φορές την ώρα της ανάγνωσης του Αποστολικού αναγνώσματος έχουμε και χειροκροτήματα μέσα στον ναό κραυγάζοντας “Πάτα τον ! Πάτα τον!”...

 Την ενδυμασία ας μην την αναφέρουμε καθόλου διότι το θέμα πονάει. Τo instagram μοιάζει με παρθεναγωγείο από αυτά που βλέπουμε σε κουμπάρες, νονές και νύφες. Πραγματικά έρχονται στον Ιερό Ναό με ενδυμασία που περιμένεις να σε ρωτήσουν σε ποια μπάρα να ανέβουν για να χορέψουν τσιφτετέλι.

 Τέλος, όσον αφορά τα Ιερά Μνημόσυνα μια από τα ίδια. Οι περισσότεροι θα έρθουν την ώρα του Μνημοσύνου δηλαδή στο τέλος της Θείας Λειτουργίας. Αν τύχει να έρθουν νωρίτερα, τη στιγμή της Θείας Κοινωνίας συνήθως σκουντάνε ένα παιδί ή καμιά γιαγιά να έρθει να κοινωνήσει απλά έτσι για το έθιμο. Ιδιαίτερα στην επαρχία αυτό που μετράει και έρχονται όλοι στο Μνημόσυνο είναι για το καφεδάκι, το κονιάκ και το κουτσομπολιό στο καφενείο. Προσευχή για την ψυχή που έφυγε ούτε λόγος. Τα μνημόσυνα είναι μια θεατρική παράσταση για κοινωνικούς λόγους. Οι περισσότεροι ούτε πρόσφορο θα φέρουν ούτε καν θα προετοιμαστούν για τη Θεία Κοινωνία και αν θα κοινωνήσουν θα το κάνουν απλά για να μας δει ο κόσμος. Έχουμε πιάσει πάτο που λέει και ο σοφός λαός μας...

 Είναι πολύ ευχάριστο όταν βλέπουμε ανθρώπους πού είτε έρχονται προετοιμασμένοι να κλείσουν ένα Μυστήριο είτε έχουν το ενδιαφέρον να μάθουν κάποια πράγματα και να πάνε λίγο βαθύτερα, δηλαδή από την επιφάνεια στην ουσία των Ιερών Μυστηρίων.

 Τραγελαφικά περιστατικά όπως αυτά που αναφέρονται πιο πάνω, τα οποία έχουν όλοι οι κληρικοί στην ιερατική τους ζωή, αξίζει να μας προβληματίσουν για να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα και να αλλάξουμε πνευματικό προσανατολισμό σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουμε την Εκκλησία και τα Ιερά Μυστήρια.

 Ας πάρουμε την απόφαση να βιώσουμε την Εκκλησία στην ουσία της και όχι στους τύπους και την επιφάνεια. Να ξεκινάμε δηλαδή το Μυστήριο ΠΡΩΤΑ απο την Εκκλησία και κάνοντας υπακοή σε αυτή για να μπορέσουμε να το βιώσουμε στην πνευματική του πληρότητα. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα έχουμε τη δυνατότητα να ξεδιψάσουμε πνευματικά. Να μην κάνουμε το Ιερό Μυστήριο για το “πρέπει” και για το “φαίνεσθαι” αλλά για την ουσία του “είναι”. Αυτή η ουσία του “είναι” στην Εκκλησία αποτελεί το πρόσωπο του Χριστού. 

Ξέρετε ποια είναι η τραγικότητα του σημερινού Ορθόδοξου Χριστιανού;

 Ότι μας φταίνε οι Μασόνοι, ο διάβολος, τα τσιπάκια, ο Πάπας και ο Οικουμενισμός, ο κάθε Πρωθυπουργός λες και εμείς είμαστε Άγιοι και αμόλυντοι. Βλέπουμε την Εκκλησία σαν τσίρκο ικανοποίησης της κοσμικής μας θρησκευτικότητας αλλά κατά τα άλλα μας φταίει ο Πάπας που θα έρθει στην Ελλάδα και θα πρέπει να πάμε στο αεροδρόμιο με πανό για να διαμαρτυρηθούμε .“ Πάρ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το” που λέει και ο σοφός λαός μας.

 Η σωστή πνευματική μας πορεία ξεκινάει όταν αρχίζω να βλέπω τα λάθη στον εαυτό μου και όχι στους άλλους.

 Καλό αγώνα και καλή πνευματική μεταμόρφωση ...

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr