τόν στηριγμόν τῶν εὐσεβῶν Πρεσβυτέρων πατρός καί πενθεροῦ σου καί νά λάβῃς τήν ἄγουσαν διά τήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων ὅπου ὀλίγοι, ἀλλά ἀποφασισμένοι ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες, μαζί μέ τόν Πατριάρχην τοῦ Γένους, ἀγωνιζόμεθα ἐν μέσῳ μυρίων δυσκολιῶν καί ἀντιξοοτήτων νά κρατήσωμεν ἀναμένην τήν λαμπάδα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί τῆς πνευματικῆς κληρονομίας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους... (Α. Δανιηλίδου, Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων, Ομιλία κατά τήν τελεσθείσαν είς Διάκονον Χειροτονίαν του Ελλογιμ. Δανιήλ Ζαφείρη, Κωνσταντινούπολη, 2020).
Ενθυμούμαι σαν χθές τόν περασμένο Μάρτιο του 2020, όταν η πανδημία του covid-19 εξαπλωνόταν ραγδαία σε όλη την υφήλιο, την επίσκεψή μου στην του Κωνσταντίνου Πόλη, υπό δύσκολες συνθήκες μετακινήσεως. Κυριακή Β' Νηστειών στον Ιερό και Ιστορικό Μητροπολιτικό Ναό Αγίας Παρασκευής Θεραπείων. Η στιγμή που ράγισε η καρδιά μου πατώντας πάνω σε χώματα βαμμένα από αίμα και ιδρώτα. Αρχιερατική χοροστασία υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων. Μόνος του, χωρίς μανδύα, χωρίς ψάλτη με έναν Ιερέα και ολίγους πιστούς, κρατώντας αναμμένα με μυριάδες δυσκολίες καί αντιξοότητες την λαμπάδα της Πίστεως και το καντήλι του μεγάλου μοναστηριού να σιγοκαίνε. Πιστοί ερχόντουσαν άναβαν το κερί τους και αμέσως έφευγαν, είτε φοβούμενοι τον Ιό του καιρού μας είτε να συνεχίσουν τις δουλειές τους.
Είναι γεγονός, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Πόλη μαρτυρεί, ομολογεί, κηρύττει και διαφυλάττει το δόγμα μας και το γένος μας. Κάθε γένος, όμως, έχει έναν πρώτο και ο πρώτος στο ελληνικό γένος είναι ο εκάστοτε Πατριάρχης. Είμαστε ευλογημένοι, λοιπόν, που στα χρόνια μας έχουμε πρώτο της Οικουμένης τον Πατριάρχη μας, κ.κ. Βαρθολομαίο. Σοφός, λόγιος, αεικίνητος και πολλά ακόμα επίθετα. Οφείλει πολλά η ανθρωπότητα σε αυτόν τον εκκλησιαστικό άνδρα, που επέλεξε ο πανάγαθος Θεός για να ειρηνεύσει το Δημιούργημά Του και να το γεμίσει με αγάπη.
Πηγαίνοντας, ή κατά άλλους επιστρέφοντας στην Πόλη, γνώρισα τι σημαίνει ο αληθινός βίος. Περιδιαβαίνοντας τα μικρά δρομάκια και σοκάκια, πλάι στα βυζαντινά τείχη, που οδηγούν σε ιστορικούς Ναούς και αγιάσματα, συνειδητοποίησα, ότι η Πόλις υπάρχει, Η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία υπάρχει, οι Ρωμιοί υπάρχουν. Η Αυτού θειοτάτη Παναγιότης, ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ο Α' κρατάει άσβεστη τη μνήμη του παλαιού Βυζαντίου και δίνει καθημερινώς τη μαρτυρία της Ρωμιοσύνης. Θα έλεγα, ότι έστω και ένα καλυμαύχι να απομείνει στην Πόλη, η Ρωμιοσύνη θα ζεί, το Πατριαρχείο θα λειτουργεί και οι Εκκλησιές θα μείνουν όρθιες με αναμμένα τα καντήλια τους, διότι ο άνθρωπος χωρίς τον Θεό δεν μπορεί να ζήσει, τουτέστιν ο Ρωμιός χωρίς το Πατριαρχείο δεν μπορεί να ζει.
Έτσι λοιπόν, με αυτές τις σκέψεις πήρα την μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψω την ασφάλεια και την άνεση της Πατρίδος μου, της ευρύτερης οικογένειάς μου, των συγγενών και των φίλων μου, όπως σωστά σημειώνει ο Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων κ. Απόστολος, για να λιτανεύσω και εγώ κοντά του και κοντά στον Πατριάρχη τα παθήματα, τις θυσίες, τα όσια και τα ιερά του γένους μας.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν είναι εθνική Εκκλησία και δεν εκτρέφει ίχνος εθνικισμού. Καταδικάζει έως και σήμερα ως αίρεση τον εθνοφυλετισμό. Στηρίζει αμέριστα την συνύπαρξη των εδώ δύο λαών, αλλά και όλων των λαών στον κόσμο. Συγκαλεί συνέδρια με στόχο την συμφιλίωση των λαών και των θρησκειών, συμμετέχει σε συναντήσεις προσκεκλημένο από πολλούς αρχηγούς κρατών, ευαισθητοποιεί την παγκόσμια κοινότητα για την προστασία του περιβάλλοντος και στέκει δίπλα στον πρόσφυγα και τον μετανάστη. Αυτή είναι η αλήθεια της Χριστιανικής Θεολογίας.
...Εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τήν Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τῶν Πατρῶν διότι, μετά ἀπό τόν Σεβασμιώτατον ἐν Χριστῷ ἀδελφόν, Μητροπολίτην Σηλυβρίας κ. Μάξιμον, τόν Πανοσιολογιώτατον Μέγαν Πρωτοσύγκελλον τῶν Πατριαρχείων κ. Ἀνδρέαν καί τόν Πανοσιολογιώτατον Κωδικογράφον τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, Διάκονον κ. Βοσπόριον, χαρίζεται σήμερον καί ἐσένα εἰς τήν μαρτυρικήν Μητέρα Ἐκκλησίαν διά νά καταστῇς συγκυρηναῖος τοῦ Σταυροῦ της. Εὐκόλως δυνάμεθα νά διακρίνωμεν πίσω ἀπό αὐτό τήν πρόνοιαν τοῦ κοινοῦ ἡμῶν προστάτου Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου! Ἀναλόγως, βεβαίως, ἐκτιμοῦμε τήν πρόθυμον συγκατάθεσιν τῆς ἐκλεκτῆς συζύγου σου καί μετ’ ὀλίγον διακονίσσης σου νά ἔλθῃ καί ἐγκατασταθῇ μαζί σου καί μέ τό ἀγαπητόν τέκνον σας εἰς τά ἱερά καί ἱστορικά μέρη ταῦτα, ὑπό τάς κοινῶς γνωστάς ἰδιομόρφους ἐνταῦθα συνθῆκας καί δυσκολίας. Νά εἶσθε βέβαιοι ὅτι καί μόνον δι’ αὐτό θὰ ἔχετε πλούσιον μισθόν ἀπό τόν Κύριον τοῦ Ἀμπελῶνος!... (Α. Δανιηλίδου, Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων, Ομιλία κατά τήν τελεσθείσαν είς Διάκονον Χειροτονίαν του Ελλογιμ. Δανιήλ Ζαφείρη, Κωνσταντινούπολη, 2020).
Ήταν ευλογημένη η στιγμή, όπου οι θόλοι του ιστορικού Ναού του Αγίου Στεφάνου της Κωνσταντινουπόλεως φιλοξένησαν το Πανάγιο και ζωοποιό Πνεύμα, δια να λάβω τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης, αυτόν του Διακόνου. Έλαβα νέο όνομα μετά από παρότρυνση του Παναγιωτάτου προς τιμήν του προσφάτως αναγνωρισθέντος στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας Οσίου Δανιήλ του Κατουνακιώτου. Ήλθα ξένος από έναν τόπο με Αποστολική Παράδοση, καθώς η Πάτρα είναι τόπος μαρτυρίου του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, ο οποίος είναι ιδρυτής και της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας. Κατάγομαι από ανθρώπους με αγωνιστικό πνεύμα και φρόνημα. Είναι γνωστό, ότι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκαταλέγονται και άλλοι εκ της πόλεως των Πατρών, όπως σημειώνει ο Μητροπολίτης Δέρκων. Ευγνώμων και εγώ στην πόλη μου, στην οποία μεγάλωσα και ανδρώθηκα. Κοινός στόχος, με προστάτες τον Πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού Ανδρέα καί τον Όσιο Δανιήλ τον Κατουνακιώτη, το μαρτύριο.
Ο Ιησούς Χριστός έκλινε ουρανόν και έγινε ταπεινός άνθρωπος και μάλιστα έφτασε ως τον εξευτελισμό της αποδοκιμασίας, του σταυρού και του Τάφου. Επιπλέον, απέκλεισε κάθε διάθεση πρωτοκαθεδρίας και φιλοπρωτίας από τους γνήσιους μαθητές Του, προτρέποντας τους να γίνουν ταπεινοί και διάκονοι πάντων, ώστε να φανούν μείζονες. Περαίνων, κλήθηκα να συμπορευθώ, να συσταυρωθώ και να συναναστηθώ μαζί με Αυτόν που μας δημιούργησε, τον Θεό των Πατέρων μας και μαζί με την οικογένειά μου, ταπεινός διάκονος, πάντοτε, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και πλάι στον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γεροντα Δέρκων κ. Απόστολο. Ας είναι η κάθε μέρα ένα ευλογημένο Πάσχα και μιά ευκαιρία ζωής για ουσιαστική σχέση και συνανάσταση με Αυτόν.
...Νά εἴμεθα «σύμψυχοι», τό «ἕν φρονοῦντες» κατά τήν Ἀποστολικήν ἐπιταγήν, διά νά δυνηθῶμεν νά κρατήσωμεν ἀλώβητον τήν κληρονομίαν μας, να εὐαρεστήσωμεν εἰς τόν «Ἐπίσκοπον καί Ποιμένα τῶν ψυχῶν ἡμῶν» Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί νά διακονήσωμεν ἀποτελεσματικῶς καί καρποφόρως τό μικρόν ποίμνιόν μας, τό ὁποῖο βαστάζει εἰς τούς ὤμους του τό βαρύ φορτίον μιᾶς μεγάλης ἱστορίας καί ἁγίας ἐκκλησιαστικῆς, πολιτιστικῆς καί ἐθνικῆς παραδόσεως, ὑπό συνθήκας αὐτόχρημα τραγικάς... (Α. Δανιηλίδου, Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων, Ομιλία κατά τήν τελεσθείσαν είς Διάκονον Χειροτονίαν του Ελλογιμ. Δανιήλ Ζαφείρη, Κωνσταντινούπολη, 2020).
*** Στην φωτοστιγμή ο απλούς και ταπεινός Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ο Α' μετά την σημερινή Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών
