Όμως, η εφαρμογή των όσων γράφονται πιστώνεται στον κάθε αναγνώστη, ως ορθοπραξία, δηλαδή ως άνοιγμα της ζωής των πιστών στην κοινωνία, ώστε ο κόσμος να δει τα καλά μας έργα και να δοξάσει τον Ουράνιο Πατέρα μας!
Η συνέντευξη που ακολουθεί έχει αυτήν ακριβώς την οπτική. Πάρθηκε από πολύ μακριά. Συγκεκριμένα, από τη νότια Μαδαγασκάρη. Από τον εκεί επίσκοπο Πρόδρομο* που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να γνωρίσει την Πίστη μας σε ανθρώπους ξεχασμένους από τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο μας.
euxh.gr :Θεοφιλέστατε την ευχή σας! Καλώς μας ήλθατε στην ιστοσελίδα μας! Θα θέλαμε πολύ να μας μιλήσετε για την αρχή αυτής της ιεραποστολικής «περιπέτειάς» σας, κάποιο γεγονός που βιώσατε και ίσως σας συγκλόνισε εσωτερικά;
Θεοφιλέστατος: Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και ευλογώ την προσπάθεια που καταβάλει η ιστοσελίδα σας, euxh.gr!
Θυμάμαι ακόμα με νοσταλγία ένα βροχερό μεσημέρι στο μοναστήρι, μοναχός ακόμα, όταν το καμπανάκι της πόρτας χτύπησε. "Προσκυνητής", άκουσα τον γέροντα να φωνάζει. Έτρεξα ως την πόρτα, άνοιξα τις αμπάρες και από πίσω πρόβαλε το γνωστό και αγαπητό πρόσωπο ενός γιατρού από την Aθήνα, ο οποίος είχε γεμίσει τα χέρια του με ευλογίες. Χρειαζούμενα για την καθημερινότητα, ένα κουτί λαχταριστά γλυκά και μια χάρτινη σακούλα βιβλιοπωλείου. Ο γέροντας δεν άργησε να κατέβει κι εγώ, φορτωμένος τις ευλογίες, τράβηξα για την κουζίνα προς παρασκευή του καθιερωμένου καφέ, συνοδευόμενο με λουκούμι τριαντάφυλλο. Η προετοιμασία κράτησε λίγο παραπάνω. Χαμήλωσα τη φωτιά για να έχω ηθικό άλλοθι και άνοιξα το κουτί με τα γλυκά, ως σαν να ανοίγω τη Λάρνακα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κι εκεί που ήμουν έτοιμος να κατασπαράξω ένα, ακούω την χαρακτηριστική φωνή του Γέροντα: "Από το να λαθροτρώς καλύτερα να λαθροδιαβάζεις". Το κουτί έκλεισε βίαια, εγώ έγινα πιο κόκκινος και από την πορφύρα των αυτοκρατόρων και ο πνευματικός έλεγχος συνεχίστηκε μέχρι τη στιγμή που τέθηκε ο κανόνας: "θα διαβάσεις πρώτα οποίο βιβλίο υπάρχει στη σακούλα και μετά θα φας γλυκό". Έπιασα και πάλι τη χάρτινη σακούλα με την ελπίδα να υπάρχει μέσα ένα δισέλιδο, το πολύ τρισέλιδο κείμενο. Για κακή μου τύχη υπήρχε κάτι βαρύ. Στην καλύτερη περίπτωση, με βάση τη μάζα του βιβλίου, θα έτρωγα γλυκό σε καμία εβδομάδα. Ανεβαίνω με τσακισμένο εγωισμό και μη ικανοποιημένη γαστέρα στο κελί μου. Βγάζω έξω το τούβλο. "Ημερολόγιο". Ένα ξενικό όνομα, μάλλον ρωσικό, να ορίζει το συγγραφέα. Π. Αλέξανδρος Σμέμαν. "Βασανιστήριο εκ Σιβηρίας": σκέφτηκα. "Σίγουρα βαρετό", αναφώνησα και άνοιξα την πρώτη σελίδα. Και η πρώτη έγινε δεύτερη και η δεύτερη εικοστή και η εικοστή, τριακοστή. Δύο μέρες χάθηκα μέσα σ' αυτό. Δίχως γλυκό, παραταύτα με μια μόνιμη γλυκά στην καρδιά μου. Ευαισθησία! Αυτή ήταν η λέξη που συμπυκνώνει ό,τι διάβαζα.
euxh.gr: Τί λοιπόν ήταν από πού σας εντυπωσίασε περισσότερο από το βιβλίο του π. Αλεξάνδρου;
Θεοφιλέστατος: Σε μια από τις σελίδες αυτές, με εντυπωσιακό τρόπο, ο μακαριστός π. Αλέξανδρος, τσάκισε κάτι από το σαθρό εγώ μου.
Μεταφέρω σε ελεύθερο ύφος: "Ανάθεμα στα σύμβολα! Που καταντήσαμε; Πόσο μακριά βρεθήκαμε από την Εκκλησία των πρώτων αιώνων; Στις κατακόμβες ήταν βεβαία τε και κραταιά η πίστη ότι ο Χριστός είναι αεί μεθ' ημών και το μόνο που περίμεναν οι Χριστιανοί ήταν να πιστώσουν την βεβαιότητα αυτή στο Κοινό Ποτήριο πάνω στον Τάφο του Μάρτυρα που μόλις προχθές εκοιμήθη. Στις μέρες μας, περιμένουμε να δούμε το Ποτήριο, ως σύμβολο πλέον, για να θυμηθούμε ότι ο Χριστός είναι μάλλον κάπου ανάμεσά μας".
euxh.gr: Έχετε απόλυτο δίκαιο Θεοφιλέστατε! Η πίστη είναι μια ανάμνηση – ένα σύμβολο που ξεχνιέται! Ζούμε σαν Προτεστάντες, χωρίς να βιώνουμε την βεβαιότητα πως στο άγιο Ποτήρι είναι το Αληθινό Σώμα και το Αληθινό Αίμα του Σωτήρα μας!
Θεοφιλέστατος: Από βεβαιότητα, ένα απλό σύμβολο της στιγμής. Μια γεύση που στην κατάποση σβήνει. Ειλικρινώς, ελπίζω κάποια στιγμή να σβήσει αυτό το καρκίνωμα. Ίσως και να σβήνει.
Τελέσαμε - πριν ενάμιση μήνα περίπου- τα Θυρανοίξια του Καθολικού της Ιεράς Μονής του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού στην Επισκοπή μας. Αυτό περιμέναμε, τον αγιασμό για να αγιαστεί ο τόπος; Την βύθιση του Σταύρου εντός των υδάτων για να αλλάξει το κτήριο από ντουβάρι σε τόπο Αγίου Πνεύματος; Προς Θεού! Προς Θεού! Ο Παράκλητος είναι αεί μεθ' ημών. Αεί! Απλώς το Σώμα της τοπικής Εκκλησίας πίστωσε για ακόμα μια φορά τη βεβαιότητά του στο σημείο του Σταυρού και στο Ποτήριο της Αγάπης. Άλλωστε, αυτό είναι η Ιεραποστολή. Να ευαγγελίζεις πάντα τόπο της δεσποτείας Του. Να δείχνεις στους αδελφούς αυτό που υπήρχε πάντοτε μπροστά τους. Τη Χάρη Του!
Θεοφιλέστατε, σας ευχαριστούμε πολύ! Την ευχή σας!
Θεοφιλέστατος : Την ευχή Του Κυρίου από τη νότια Μαδαγασκάρη!!!
*Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κύριος Πρόδρομος
Ο κατά κόσμον Παναγιώτης Κατσούλης γεννήθηκε στη Σπάρτη στις 16 Φεβρουαρίου 1982. Τον Νοέμβριο του 2005 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων Πάρνωνος Λακωνίας. Διάκονος χειροτονήθηκε την 1 Ιουλίου 2011 και Πρεσβύτερος στις 17 Αυγούστου 2011 από τον Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιο. Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Καμερούν (2015-2018) και ως Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Γιαουντέ (2017-2018). Την 1 Μαΐου 2016 (Κυριακή του Πάσχα) έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 13 Ιανουαρίου 2019 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καΐρου Επίσκοπος της νεοσύστατης Επισκοπής Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης. Τη χειροτονία τέλεσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιο (Εκκλησία της Ελλάδος), Φωκίδος Θεόκτιστο (Εκκλησία της Ελλάδος), Άκκρας Νάρκισσο, Μέμφιδος Νικόδημο, Μαδαγασκάρης Ιγνάτιο, Ερμουπόλεως Νικόλαο, Κατάγκας Μελέτιο και τον Επίσκοπο Βαβυλώνος Θεόδωρο.
