Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

«.. λόγος του Θεού θα μιλήσει στην καρδιά του μαθητή…»

Κοινοποίηση
Συντάκτης  Μαρ 17, 2021

 

Το euxh.gr πάντα πρώτο στην ενημέρωση, αυτή τη φορά απέσπασε αποκλειστική συνέντευξη

από έναν μάχιμο Καθηγητή, Θεολόγο και Διευθυντή του 2ου Γυμνασίου Αίγινας,τον κύριο Γεώργιο Μπήτρο.

Με τρόπο σαφή, απλό και κατανοητό τοποθετήθηκε για το μάθημα των Θρησκευτικών σε χρόνους δίσεκτους. Το μήνυμα της ελπίδας κυριαρχεί παντού στον λόγο του γιατί πιστεύει πως ο μαθητής μπορεί να νιώσει τον Θεό καθώς είναι.

euxh.gr: Κύριε Διευθυντά, καλώς σας βρίσκουμε! Το θέμα της συζήτησης σήμερα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και φρέσκο και, ας μπούμε κατευθείαν στις ερωτήσεις. Μπορεί σήμερα το μάθημα των Θρησκευτικών να μιλήσει στον έφηβο του Instagram και του Facebook, να μιλήσει στην καρδιά του;

Γ.Μ. Να σας ευχαριστήσω καταρχήν για την πρόσκληση σας και κυρίως για την ευκαιρία που μου δίνετε να κουβεντιάσουμε ένα θέμα που δεν απασχολεί μόνο τον ερωτώντα και τον ερωτώμενο αλλά μεγάλο μέρος της Θεολογικής κοινότητας των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σήμερα στα σχολεία.

Οι εποχές έχουν αλλάξει, έχουν σημειωθεί κοσμοϊστορικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς. Η επικράτηση της πληροφορικής, του ίντερνετ, των ηλεκτρονικών μέσων έχει επιφέρει επανάσταση στην εργασία μας, στις προσωπικές μας σχέσεις, στην καθημερινότητα μας, στο σχολείο μας. Αλήθεια φανταζόταν κανείς μέχρι χθες ότι θα είχαμε τηλεκπαίδευση; Ότι θα γίνονταν κατ’ αυτόν τον τρόπο τα μαθήματα; Και τα Θρησκευτικά ακόμα;

Φοβερές αλλαγές, νέα δεδομένα! Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είναι πλέον στη ζωή μας είναι μια πραγματικότητα και δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε. Στο Facebook και στο instagram διατηρούν προσωπικούς λογαριασμούς και σελίδες μοναστήρια, μοναχοί, ιερείς ακόμα και Μητροπολίτες. Πως μπορούμε εμείς να μην τα χρησιμοποιήσουμε; Να μην επενδύσουμε σε αυτά τα μέσα;

Ο λόγος του Θεού είναι αιώνιος, παντοτινός, επίκαιρος. Μιλάει πάντα στις ψυχές των ανθρώπων και θα μιλάει εις τον αιώνα των αιώνων. Και ίσως είναι ο μόνος λόγος που μπορεί ο άνθρωπος, ο νέος, ο μαθητής, να «συνομιλήσει» μαζί του και να αντλήσει απαντήσεις ζωής. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις έχουμε στεγνά μηνύματα, σύμβολα, εικονίδια, (emoticon ή emogi). Οι άνθρωποι σήμερα λένε: «Μιλάμε με τον τάδε στο Face book». Και εννοούν ότι ανταλλάσουν μηνύματα. Δεν συνομιλούν όμως στην κυριολεξία. Δεν είναι ο λόγος ζωντανός.

Ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και μιλά στις καρδιές των ανθρώπων. Και ξέρετε κάτι, δεν κρύβεται πίσω από ψεύτικα προφίλ και φωτογραφίες, είναι ατόφιος, καθαρός, ακίνδυνος, δεν κρύβει παγίδες, δεν παραπλανεί.

Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με σύνεση, προσοχή και μέτρο θα δώσει διεξόδους επικοινωνίας και θα κάνει προσιτό το μήνυμα του Ευαγγελίου στο νέο άνθρωπο. Θυμάμαι σε αυτό το σημείο, την κουβέντα που είχε γίνει πριν δεκαετίες όταν ξεκινούσαν οι εκπομπές των ραδιοφωνικών σταθμών της Εκκλησίας. Πολλοί έλεγαν θα «πιάσει» αυτή η προσπάθεια; «Ποιος θα ακούει;» Η επιτυχημένη διαδρομή τους απέδειξε πόσο σωστές ήταν αυτές οι κινήσεις στην εποχή τους. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε πως θα ήθελε να ανέβει στην κορυφή ενός βουνού να κηρύξει για να τον ακούν όλοι. Σας λέει κάτι αυτό;

Το μάθημα των Θρησκευτικών, ο λόγος του Θεού θα μιλήσει στην καρδιά του μαθητή ακόμα και με όχημα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι νέοι πάντα αναζητούν το αιώνιο, το αληθινό, το ατόφιο και απορρίπτουν το κίβδηλο και το προσωρινό.

euxh.gr: Τελικά, οι Θεολόγοι σήμερα, μεταδίδουν γνώση ή πίστη; Μια ερώτηση στην οποία πολλοί μαθητές ζητούν απάντηση, ειδικά όταν έρχεται η ώρα της Βαθμολογίας.

Γ.Μ.: Η γνώση μεταδίδεται, η πίστη εμφυτεύεται, καλλιεργείται, ανθίζει, καρποφορεί. Ο Χριστός ο ίδιος δίδαξε το Λόγο Του. Οι μαθητές έλαβαν την εντολή «Μαθητεύατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς….. διδάσκοντες….». Η ζωή μέσα στην Εκκλησία, η ζωή κοντά στο Χριστό είναι μια μαθητεία. Μαθητεία ζωής. Η Εκκλησία είκοσι αιώνες διδάσκει συνεχώς το Λόγο του Θεού.

Σήμερα στα σχολεία διδάσκουμε το Λόγο του Θεού, τη ζωή και την παράδοση της Εκκλησίας, τη ζωή των Αγίων, την Εκκλησιαστική εμπειρία αιώνων. Οφείλουμε να διδάξουμε σε μια εποχή που στα μικρά παιδιά, στα μεγαλύτερα του Γυμνασίου και στα νεότερα του Λυκείου δεν μιλά κανείς για το Θεό. Δεν ζούμε σε εποχές που στην οικογένεια μιλούσαν για Θεό, που οι γονείς έπαιρναν από το χέρι τα παιδιά την Κυριακή το πρωί και πήγαιναν στην Εκκλησία. Οι εποχές που οι μεγάλες γιορτές ακόμα και οι ονομαστικές των μελών της οικογένειας ήταν σημαντικά γεγονότα έχουν παρέλθει. Ίσως ανεπιστρεπτί. Ας μην έχουμε αυταπάτες! Λίγες είναι οι οικογένειες που σήμερα οδηγούν τα παιδιά τους στην Εκκλησία. Που τους μιλούν για την πίστη. Που καλλιεργούν την πίστη. Από την άλλη πλευρά σε λίγες ενορίες εξακολουθούν να λειτουργούν Κατηχητικά Σχολεία και Νεανικές Συντροφιές. Υπάρχει μια φθίνουσα πορεία.

Στα σχολεία έχουμε αυτή τη δυνατότητα και την ευκαιρία στα πλαίσια του μαθήματος. Και αυτήν την ευκαιρία πρέπει να την αξιοποιήσουμε στο έπακρον. Ίσως να είναι και η τελευταία. Αν την αξιοποιήσουμε λοιπόν θα ανθίσει η πίστη.

Και ερχόμαστε στο θέμα της βαθμολογίας. Παλαιότερα υπήρχαν και οι εξετάσεις στο μάθημα στο τέλος της χρονιάς. Κάποια στιγμή – ευτυχώς για λίγο - τα Θρησκευτικά ήταν και εξεταζόμενο μάθημα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Αν το μάθημα, ως μάθημα σχολείου, θέλουμε να έχει κύρος και υπόσταση, τότε πρέπει να αντιμετωπίζετε ως μάθημα όπως και τα άλλα, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Και ξέρετε κάτι, βάζω πολύ ψηλά το θέμα της ειλικρίνειας των προθέσεων του διδάσκοντα και την υπευθυνότητα διότι το μάθημα αυτό δεν μεταδίδει απλά γνώσεις για εξετάσεις ή για την παροχή μιας βεβαίωσης ή πιστοποιητικού για να πιάσει κάποιος δουλειά μεθαύριο. Τα Θρησκευτικά μεταδίδουν γνώσεις ζωής αιωνίου και καλλιεργούν την πίστη. Μιλούν στην καρδιά και μπορούν να διαμορφώσουν χαρακτήρα να μεταδώσουν αξίες ζωής, ανθρωπισμό και κοινωνικότητα.

Την κουβέντα – και όχι την ερώτηση σας - περί βαθμών και εξετάσεων τη βρίσκω πολύ παλαιά και παρωχημένη. Αν θέλουμε να υπάρχει και να συνεχίσει να υπάρχει ως μάθημα, τότε θα πρέπει να λειτουργεί ως μάθημα όπως και τα υπόλοιπα. Αλλιώς θα υποβαθμιστεί και θα εξαφανιστεί.

Και όσον αφορά τη βαθμολογία, θα πρέπει ο καθηγητής να διδάσκει δικαιοσύνη. Να μην φθάνει στα άκρα. Και άκρα είναι για παράδειγμα όταν «βάζουμε σε όλους είκοσι». Κάτι που ισοπεδώνει την προσπάθεια των μαθητών. Από την άλλη, έχω ζήσει καταστάσεις σε σχολείο του Πειραιά που κάθε χρόνο στα Θρησκευτικά «κόβονταν» εξήντα με εβδομήντα παιδιά. Έφθασαν μερικοί στο σημείο να ζητούν απαλλαγή από το μάθημα προφασιζόμενοι ότι είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Τραγικές καταστάσεις. Πρέπει λοιπόν ο Θεολόγος καθηγητής, όπως και κάθε καθηγητής να είναι ακριβοδίκαιος. Άλλωστε όπως ακούμε τη Μεγάλα Εβδομάδα: «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».

euxh.gr: Τι θα λέγατε λοιπόν, χρειάζονται σήμερα τα Θρησκευτικά;

Γ.Μ. Είναι σαν να λέμε χρειάζεται το σχολείο; Χρειάζεται το οξυγόνο, η τροφή; Χρειάζεται η αλήθεια και οι μεγάλες αξίες στη ζωή μας; Σε μια εποχή αποξένωσης, ακοινωνησίας, αφιλίας, απομόνωσης και μοναξιάς δοκιμασίας των ανθρώπινων σχέσεων ο Λόγος του Θεού είναι παρηγορητικός και σωτήριος. Καταφυγή και προστασία. Λυτρωτική διέξοδος. Ο λόγος για το Θεό, γιατί αυτό είναι εν τέλει τα Θρησκευτικά, είναι σε κάθε εποχή αναγκαίος και χρήσιμος. Αλλά προσέξτε, ο λόγος περί Θεού, γιατί πολλές φορές κι εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας, οι δάσκαλοι, οι Θεολόγοι δεν μιλούμε για το Θεό, αλλά για άλλα πράγματα. Ή δεν αφήνουμε τα παιδιά με το φλύαρο λόγο μας, με την αδιακρισία μας, με το κακό παράδειγμα και την κακή διδασκαλία να δούνε και να αντιληφθούν το Θεό.

euxh.gr: Θα χαρακτηρίζατε ως ήρωα τον σημερινό Θεολόγο Καθηγητή; Ποια θέση πιστεύετε ότι θα μπορούσε να κατέχει στη σύγχρονη σχολική κοινότητα;

Γ.Μ. : Όλοι οι εκπαιδευτικοί σήμερα είναι ήρωες. Σε κάθε βαθμίδα. Από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο. Και αυτό δεν το λέω συντεχνιακά ή σε μια προσπάθεια να εξιδανικεύσω τα πράγματα. Είναι μια μεγάλη και πικρή αλήθεια.

Από τη στιγμή που ο δάσκαλος ή ο καθηγητής έχει να παλέψει με το τέρας της αμάθειας, με νοοτροπίες και συμπεριφορές που θεωρούν την παιδεία είδος πολυτελείας, που πιστεύουν πως η γνώση δεν χρειάζεται ή δεν είναι απαραίτητη για μια επιτυχή σταδιοδρομία. Όταν έχει επικρατήσει η άποψη πως αν σπουδάσει κάποιος θα καταλήξει άνεργος. Τότε δεν είναι ήρωας; Όταν έχει να παλέψει με τη μετριότητα που έχει επικρατήσει και θριαμβεύσει παντού. Ζούμε τη «δικτατορία της μετριότητας».

Η παιδεία και η εκπαιδευτική πράξη έχει απαξιωθεί στη συνείδηση των περισσοτέρων. Ο εκπαιδευτικός έχει χάσει μεγάλο μέρος του κύρους του και της θέσης του μέσα στην κοινωνία.

Στη συνείδηση πολλών τα σχολεία σήμερα λειτουργούν ως παιδικοί σταθμοί ή χώροι φύλαξης. Το μαθησιακό μέρος δυστυχώς έρχεται δεύτερο μπορεί και τρίτο.

Μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση ο Θεολόγος εκπαιδευτικός είναι ήρωας όταν έρχεται να ανακόψει με το λόγο του, τη διδασκαλία του, το ήθος και την προσωπικότητα του αυτό το κύμα της απαξίωσης και της μετριότητας. Σήμερα όταν μιλά κάποιος για αξίες, για αλήθεια, για στόχους, για αγώνες πνευματικούς, ακόμα και για ποιότητα ζωής είναι ήρωας. Μόνο ήρωας!

Στην περίπτωση των Θεολόγων θα δούμε ότι ο καθηγητής μπορεί να χαρακτηριστεί ήρωας γιατί έχει να παλέψει σε πολλά «αλώνια». Έχει να αγωνιστεί με την αδιαφορία των σημερινών ανθρώπων και των μαθητών για τα πνευματικά θέματα. Καλείται να διδάξει έχοντας στα χέρια του βιβλία που δεν τον βοηθούν όπως θα έπρεπε. Τα βιβλία τα τελευταία χρόνια συνεχώς γράφονται – ξαναγράφονται – αλλάζουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα διαρκώς να αλλάζει το υλικό τους. Να βρίσκεται αντιμέτωπος με νέα δεδομένα.

Από την άλλη αισθάνεται πολλές φορές μόνος. Δεν έχει τη στήριξη της ενορίας, της Εκκλησίας κάποιες φορές. Δεν θα πρέπει σε αυτό το σημείο να παραβλέψουμε κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις. Ποια η σχέση λοιπόν, η γνωριμία, η συνεργασία του Θεολόγου καθηγητή με την οικεία Μητρόπολη του, με την ενορία στην οποία ανήκει το σχολείο του; Αυτά είναι πολύ σημαντικά θέματα για τη δουλειά μας. Και όμως εργαζόμαστε στον ίδιο αμπελώνα. Κάποτε ένας σύμβουλος μας είχε αναφέρει πως οι Θεολόγοι καθηγητές στα σχολεία είναι οι σημερινοί προφήτες. Αυτό ίσως ακουστεί κάπως περίεργο αλλά ας το σκεφτούμε καλύτερα παρακαλώ.

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος σας, θα σας πω πως έχει περάσει η εποχή που ο Θεολόγος στα σχολεία ήταν μια γραφική φιγούρα. Καθόταν στη γωνία του γραφείου των καθηγητών, ήταν μίζερος, απόμακρος, απομονωμένος, θλιβερός. Οι σημερινοί Θεολόγοι διακρίνονται από δημιουργικότητα. Έτσι τουλάχιστον εγώ βλέπω για την πλειοψηφία του κλάδου μας. Δουλεύουν πολύ, χρησιμοποιούν στη διδασκαλία τους πηγές, σύγχρονα μέσα, διαδραστικούς πίνακες, power points, ταινίες, οπτικοακουστικό υλικό και ασφαλώς το διαδίκτυο. Σας προκαλώ. Πληκτρολογήστε στο google μια φράση, ένα γεγονός από τη ζωή του Χριστού, μια παραβολή και αμέσως θα σας εμφανιστούν παρουσιάσεις που έχουν επιμεληθεί Θεολόγοι από σχολεία της Ελλάδας. Αυτό είναι εξαιρετικό. Αποδεικνύει ότι δεν φοβόμαστε τα νέα μέσα, τα διαχειριζόμαστε στη δουλειά μας και ασφαλώς έχουμε επάρκεια γνώσης στη διαχείριση τους. Πλέον τα Θρησκευτικά γίνονται με τηλεκπαίδευση. Ο Θεολόγος είναι παρόν σε δράσεις και προγράμματα και κάνει διαθεματική προσέγγιση των θεμάτων της διδασκαλίας του Αυτή είναι η εικόνα των Θεολόγων σήμερα στα σχολεία. Κάτι που συναρτάται ασφαλώς με την προσωπικότητα του, τα ενδιαφέροντα του, την αγάπη του για τη δουλειά, τους μαθητές του, το αντικείμενο του. Εντέλει με την πνευματική ζωή του.

euxh.gr: Η αποξένωση του μαθητή από τη λειτουργική πράξη και ζωή μπορεί να επηρεάσει τη θεματολογία , το περιεχόμενο , το σημαινόμενο του μαθήματος.

Γ.Μ.: Ίσως αυτό είναι το πιο καίριο από τα ερωτήματα σας. Σας ανέφερα πριν το γεγονός ότι κανείς σήμερα δεν μιλά στα παιδιά για Θεό. Κανείς δεν μιλά για Εκκλησία. Τα παιδιά αντικρίζουν ένα κτίριο, αυτό του ναού, στέκονται απέξω και μπαίνουν μέσα σε κάποια βάπτιση, σε έναν γάμο ή σε ένα μνημόσυνο. Αυτό –για τον πολύ κόσμο - θεωρείται εκκλησιασμός. Η λειτουργική ζωή είναι μια άγνωστη χώρα.

Καλούμαστε να μιλήσουμε για λατρεία, για μυστήρια, για εκκλησιαστική τέχνη σε παιδιά που δεν έχουν ούτε καν το στοιχειώδη θρησκευτικό γραμματισμό. Μοιάζει το μάθημα ως μια ακόμα ξένη γλώσσα. Μην ξεχνάμε ότι σε πολλά Δημοτικά Σχολεία το μάθημα που προβλέπεται για τις μεγάλες τάξεις πολλές φορές δεν γίνεται ή διδάσκεται στο περιθώριο των υπολοίπων μαθημάτων από ανθρώπους που δεν κατέχουν τα στοιχειώδη της Εκκλησίας. Κάποιες φορές οι προβλεπόμενες ώρες διδασκαλίας «υποκλέπτονται» για να διδαχθούν άλλα «πρωτεύοντα» μαθήματα. Σε λίγα σχολεία, και το λέω μετά λόγου γνώσεως, διδάσκεται κανονικά το μάθημα και όπως πρέπει. Και όταν αυτό έχει συμβεί το αντιλαμβάνεσαι από τις πρώτες ώρες διδασκαλίας στο Γυμνάσιο.

Αναγκαστικά λοιπόν ο καθηγητής θα προσαρμόσει τη δουλειά του, θα αναθεωρήσει τον αρχικό του σχεδιασμό, θα αφουγκραστεί τον παλμό της τάξης, θα διαπιστώσει τα προβλήματα και όσον αφορά τη λειτουργική πράξη και ζωή, που και πάλι τονίζω αποτελεί άγνωστη χώρα για την πλειονότητα των μαθητών, δεν θα αποφύγει να αναφερθεί στη λατρεία της Εκκλησίας, αυτό θα ήταν φοβερό λάθος, αλλά με απλό και εύληπτο τρόπο θα προσπαθήσει να παρουσιάσει τα «τελούμενα εν τω ναώ».

euxh.gr: Πιστεύετε ότι τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι γεμάτα με άγνωστες λέξεις για τα παιδιά;

Γ.Μ.: Αυτά τα τριάντα χρόνια έχω δει πολλά βιβλία Θρησκευτικών να περνούν από τα μαθητικά χέρια. Έχουν αλλάξει πολλές φορές τα βιβλία. Ποτέ δεν είχαμε το τέλειο αποτέλεσμα, εκτός από κάποιες περιπτώσεις, όπως της Β΄ Γυμνασίου των τεσσάρων συγγραφέων από τη Θεσσαλονίκη, αν δεν κάνω λάθος, που ήταν εξαιρετικό. Τα βιβλία που είναι σε χρήση σήμερα είναι μεταβατικά μέχρι να εκδοθούν τα κανονικά. Είναι – για το Γυμνάσιο πάντα μιλώ – βιβλία με πολλές δυσκολίες, με όρους δύσκολους και άγνωστες λέξεις. Οι θεματικές ενότητες είναι ασύνδετες μεταξύ τους. Πολλά κείμενα, πλούσιο βοηθητικό υλικό και ο διδάσκων καλείται να κάνει επιλογές, να παραλείψει κάποια, να αφαιρέσει. Έχει την ευχέρεια να επιλέξει την ύλη του και τη σειρά των ενοτήτων, κάτι που ακούγεται ιδανικό, αλλά προσκρούει στη δυσκολία των βιβλίων. Θα έλεγε κανείς ότι απευθύνονται σε φοιτητές Θεολογίας και όχι σε παιδιά δεκατριών και δεκατεσσάρων χρονών.

Ένα άλλο επίσης σημαντικό θέμα είναι αισθητική των βιβλίων. Η εικονογράφηση τους με πίνακες και εικόνες που προκαλούν κάποιες φορές αρνητικά σχόλια και δεν διδάσκουν. Αντίθετα οι βυζαντινές εικόνες όταν πλαισιώνουν μια ενότητα είναι μικρού μεγέθους και όχι οι πιο αντιπροσωπευτικές.

euxh.gr: Στα (30) τριάντα περίπου χρόνια που υπηρετείτε στην Εκπαίδευση, υπήρξε κάποιο γεγονός που σας συγκλόνισε;

Γ.Μ.: Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι ιδιαίτερο. Αυτό όμως που με εντυπωσιάζει ή αν θέλετε συγκλονίζει όλα αυτά τα χρόνια είναι το ενδιαφέρον των μαθητών για το μάθημα παρά τις αντιξοότητες των καιρών. Από τότε που ήμουν φοιτητής συνεχώς ακούγαμε ότι το μάθημα θα καταργηθεί. Φτάσαμε στο 2021 και τα Θρησκευτικά συμπρωταγωνιστούν στην τηλεκπαίδευση. Και εκτός αυτού γράφονται διαρκώς καινούργια βιβλία για το μάθημα όταν για άλλα πρωτεύοντα μαθήματα δεν έχουν αλλάξει τα βιβλία εδώ και χρόνια. Αυτό μου λέει πολλά πράγματα. Όσον αφορά τους μαθητές κρατάω πάντα την ειλικρινή και θετική σχέση μαζί τους, κυρίως με τους παλαιότερους που τους συναντώ στο δρόμο ή σε καταστήματα.

Θα σας πω ένα περιστατικό, γιατί καταλαβαίνω ότι κάτι τέτοιο ζητάτε. Είναι καλοκαίρι Αυγούστου και ένα βράδυ περπατάμε με έναν φίλο και συνεργάτη από την Αίγινα στο Πασαλιμάνι. Είχαμε ξεμείνει γιατί χάσαμε το τελευταίο πλοίο για την Αίγινα. Κάποια στιγμή βλέπουμε μια ολόκληρη παρέα να σηκώνεται από ένα τραπέζι καφετέριας και να έρχεται προς το μέρος μας. Ήταν όλοι τους παλιοί μαθητές από το Γυμνάσιο και το Λύκειο Καλλίπολης ( 1993 -94 -95). Σηκώθηκαν να με χαιρετήσουν μετά από πολλά χρόνια που είχαν να με δουν. Αυτό, ναι, ήταν πολύ ωραίο. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα και μου έδωσε μεγάλη χαρά. Μπορεί να μην ακούγεται συγκλονιστικό αλλά εμένα μου είπε πολλά.

euxh.gr: Κλείνοντας, σας ευχαριστούμε πολύ για την άμεση και σαφή τοποθέτησή σας για το μάθημα των Θρησκευτικών. Ευχόμαστε καρποφόρα διακονία στον χώρο της Εκπαίδευσης.

Γ.Μ. : Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε και σας εύχομαι καλή δύναμη και επιτυχία σε όλες τις δραστηριότητες και στο εκπαιδευτικό έργο σας και στο euxh.gr να συνεχίσει τη διαδικτυακή διακονία του με τον ίδιο δυναμισμό και συνέπεια στην ποιότητα.

____________________________________________________________________


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε στον Πειραιά από Αιγινήτες στην καταγωγή γονείς και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Στη συνέχεια παρακολούθησε Μεταπτυχιακό πρόγραμμα στον τομέα της Παιδαγωγικής – Κατηχητικής στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης.

Επί πολλά χρόνια εργάστηκε ως κατηχητής και στέλεχος του νεανικού έργου και των Κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Συνεργάστηκε ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών στους σταθμούς της Πειραϊκής Εκκλησίας και της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εργάστηκε ως καθηγητής Θεολόγος Μέσης Εκπαιδεύσεως από το 1992 σε σχολεία του Πειραιά και της Σαλαμίνας και από το 1995 υπηρετεί ως καθηγητής στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας. Στο χώρο του Γυμνασίου δραστηριοποιείται με προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Έχουν ήδη εκπονηθεί 21 προγράμματα που αναφέρονται σε τοπικά ιστορικά, λαογραφικά, περιβαλλοντικά θέματα της Αίγινας. Παράλληλα έχει δημιουργήσει θεατρική ομάδα με την οποία έχει παρουσιάσει έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων αλλά και δικής του γραφής.

Από την ίδια χρονιά [1995] διακονεί και στο νεανικό και Κατηχητικό έργο της Μητροπόλεως Ύδρας στην Αίγινα. Από το 1997 ως το 2010 εργάστηκε ως αρχηγός στην Κατασκήνωση των Αγοριών της Ι. Μητροπόλεως στην Αίγινα. Με στελέχη της Κατασκήνωσης έχει προχωρήσει στην έκδοση δύο βιβλίων [«Τα Αγιοβάδιστα νησιά» και «Το περιβόλι του Αγίου»]

Ατομικά έχει εκδώσει τα βιβλία : «Παχειά Ράχη, ο οικισμός, η ιστορία, οι άνθρωποι , οι Άγιοι », «Η Γωγώ της Αίγινας- Αναφορά στην Ιστορικό Γωγώ Κουλικούρδη», 7 χριστουγεννιάτικα διηγήματα ( «Δύο παρά είκοσι», «Χαρά Θεού», «Χρυσαφένια», «Μαίρη Christmas», «Η Μπιρμπίλω», «Η Ιωάννα των Θεοφανείων», «Ένας άγγελος στα κεραμίδια», «Χριστούγεννα τον Αύγουστο») αλλά και μικρά φυλλάδια για ιστορικά θέματα της Αίγινας.

Σε ειδική έκδοση έχει κυκλοφορήσει κατάλογο με τα βιβλία που αναφέρονται στην Αίγινα.

Είναι μέλος της Διοικούσης Επιτροπής του Λεουσείου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος

Από το 2004 μέχρι σήμερα είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης του Δήμου Αίγινας, όπου μαζί με τους συνεργάτες του έχει προχωρήσει στην διοργάνωση πλήθους εκδηλώσεων, ομιλιών, παρουσιάσεων βιβλίων, εκθέσεων τιμητικών αφιερωμάτων και παραστάσεων.

Από το 2008 μέχρι σήμερα είναι μέλος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Αίγινας (ΚΕΔΑ) και υπεύθυνος του Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας τα επτά τελευταία χρόνια.

Από το 2011 είναι Διευθυντής του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

Τέλος αρθρογραφεί σε περιοδικά και στον τοπικό τύπο της Αίγινας και είναι διαχειριστής του blog «Οδός Αιγίνης».







Κοινοποίηση
Ανδρέας Καρίβαλης

Ο Ανδρέας Καρίβαλης είναι Καθηγητής Θεολόγος και Συγγραφέας. Είναι έγγαμος και πατέρας τεσσάρων (4) παιδιών.  

Email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
  1. Δημοφιλή
  2. Προτεινόμενα

Ημερολόγιο

« March 2024 »
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31