στης δύσης το παλάτι

κι ο Αποσπερίτης φάνηκε

στο φτερωτό του άτι.

• Πιότερο λάμπει όσο περνά

η ώρα, και προσμένει

να ’ρθει η Καλή του και σε μας

με τη δροσιά που φέρνει.

• Στα μαύρα αυτή, ανελλιπώς

επίσημα ντυμένη

τ’ άστρα βραχιόλι της φορεί

και στα μαλλιά ένα χτένι.

• Με το φεγγάρι, μενταγιόν

απόψε στο λαιμό της

πανώρια καθρεφτίζεται

στον ξάστερο ουρανό της.

• Ονείρου μοιάζει αληθινού

παραμυθιού βγαλμένη

με μύρα του καλοκαιριού

και γλύκα καμωμένη.

• Ζυγώνει η ώρα, και το φως

τα χρώματα μαζώνει

κι η Νύχτα αργοσέρνοντας

τα πέπλα της απλώνει.

• Αγιόκλημα και γιασεμιά

με αρώματα τη ραίνουν

στις μοσχοβόλιστες πνοές

που δίνουνε και παίρνουν,

• μαγεύοντας ολότελα

τον νου και τις αισθήσεις

συνήθως με αλησμόνητες

κι αθώες συγκινήσεις.

• Της πλάσης τώρα οι εκλεκτοί

ειν’ όλοι καλεσμένοι

να πάρουν απ’ την αύρα της

την πολυαγαπημένη.

• Σπεύδει καθείς τους ξέχωρα

να την καλοσωρίσει

κι αρχίζει μεγαλόπρεπη

γιορτή μέσα στη φύση.

• Τραγουδιστάδες ξακουστοί

κι ανέμελοι μπροστά της

τρυζόνια πολυάριθμα

ανοίγουν τη βραδιά της.

• Λογής – λογής πετούμενα

με τον γοργό ρυθμό τους

σαν τους «φτασμένους» χορευτές

κινούν για το χορό τους.

• Πυγολαμπίδες νεαρές

που βγαίνουν στο λεπτό

σε φαντασμαγορία

και πλάνο σκοτεινό,

• σαν μπαλαρίνες όλες τους

με φλόγας φορεσιά

σε κύκλο στροβιλίζονται

αριστοτεχνικά.

• Ύστερα με άνεση

της γνώσης το πουλί

σαν πριμαντόνα άριστη

σε λυρική σκηνή

• τους τόνους ανεβάζει

με μιαν υπεροχή

κι αφήνεται στον θρίαμβο

με δόξα και τιμή.

• Έκσταση διάχυτη

και ενθουσιασμός

κι ο Γκιώνης από δίπλα

ο μέγας αοιδός,

• σε μονωδία τέλεια

τραγούδι πιάνει αργό

της μοναξιάς ιδιόμελο

απέριττο κι απλό.

• Ριγούν τα νυχτολούλουδα

στο άκουσμα πιο πέρα

κίτρινα, κόκκινα και μοβ

μεθώντας τον αέρα.

• Κυλούν οι ώρες κάποτε

να γίνουνε του νόστου

και μια ησυχία απλώνεται

απ΄άκρη σ΄άκρη, ώσπου,

• ξυπνούν τ’ αηδόνια ανάλαφρα

με της δροσιάς το χάδι

να σμίξουνε συνταιριαστά

το φως με το σκοτάδι.

• Με τέρψη, μελωδήματα

στον Ύψιστο απ’ αρχής

τα κάλλη υμνούν της Νύχτας

κι αυτής, της Ροδαυγής.

• Χαράζει πια και λάμπει

ψηλά ο Αυγερινός

ωσότου αργοσβήσει

στου ηλιάτορα το φως.

• Φευγάτη τώρα η Νύχτα

φαντάζει μακρινή

σαν παραμύθι κι όνειρο

με τέλος και αρχή.

• Τα σκήπτρα παίρνει η Μέρα

του ήλιου η διαλεχτή

για ν’ ανεβεί στο θρόνο της

με την ανατολή.