Αρχίζουμε και ξεπερνάμε και τους ειδωλολάτρες… Έχουμε φύγει μπροστά κατά πολύ...
Αν μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας κάποιες σκηνές που όλοι λίγο πολύ έχουμε ζήσει σε κάποια πανήγυρη,
Δεν πάει πολύς καιρός που ένας από τους επιτρόπους, μου εξιστόρησε ένα περιστατικό κυριολεκτικά πρωτοφανές, του οποίου την περιγραφή θα διαβάσετε εν συντομία.
Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου αναγνώστες, το έχουμε τονίσει και στο παρελθόν, ότι είναι το σώμα Του Χριστού παρατεινόμενο στους αιώνες. Όταν μιλούμε για Χριστό εννοούμε και την Εκκλησία Του και το αντίστροφο όπου και η Εκκλησία εκεί και ο Χριστός.
Μεγάλη Πέμπτη εσπέρας στην Ενορία. Ετοιμασίες για την ακολουθία του όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής. Σε λίγη ώρα θα αντικρύσουμε όλοι τον Εσταυρωμένο Χριστό, ακούγοντας:
«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας....»
Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό, δεν είναι λίγες οι φορές που γινόμαστε μάρτυρες νοσηρών τοποθετήσεων, από ανθρώπους που βλέπουν την Εκκλησία με προκατάληψη.Χαρακτηριστική η φράση: «Τι τις θες τις Εκκλησίες; Ακόμα είσαι νέος. Αυτά είναι για μετά τα εξήντα».Λογικό είναι μετά από αυτό, να αναρωτιούνται κάποιοι: «Ποιός το υπογράφει ότι θα φτάσω στα εξήντα;»
Παρασκευή εσπέρας, λίγο πριν την έναρξη της ακολουθίας των Χαιρετισμών στην Ενορία. Οι κύριες φρεσκοβαμμένες, γυαλισμένες, αρωματισμένες, αναμένουν την ακολουθία, αλλά ταυτόχρονα κοιτούν προσεκτικά τους διερχόμενους πιστούς, που ψάχνουν για μία θέση σε κάποιο «καλό» σημείο.
Είναι γεγονός πως μερικοί από μας, έχουμε ακούσει ή ζήσει περιπτώσεις νοσηρών θρησκευτικών καταστάσεων, ακόμη και μέσα στα κατηχητικά σχολεία, κυρίως στο παρελθόν. Δηλαδή επιφανειακή ευσέβεια φαρισαϊκού τύπου, νομικισμός και απαγορεύσεις.
Στις 27 Αυγούστου κάθε χρόνου η Εκκλησία μας, τιμά τη μνήμη του Αγίου Φανουρίου, ενός Αγίου της Εκκλησία μας που έγινε γνωστός από την ανεύρεση της ιερής του εικόνας στη Ρόδο τον 14ο αιώνα, ενώ είναι σίγουρα έζησε και έδρασε πολύ παλιότερα. Στην εικόνα που βρέθηκε από τον τότε μητροπολίτη Ρόδου