Ο λαός μας έλεγε ότι ο Ιούλης και ο Νοέμβρης είναι οι μήνες με τις περισσότερες γιορτές.
Η πίστη δεν είναι θεωρία, φιλοσοφία ζωής, αλλά προσωπική σχέση με τον Θεό.
Αγαπητοί μου αναγνώστες, σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα θέμα που προσωπικά μας έχει προβληματίσει τον τελευταίο καιρό, αλλά έχει βαθιές ρίζες διαχρονικά στο χρόνο και απευθύνεται στον άνθρωπο κάθε περιοχής, ιδιαιτέρως βέβαια στους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και ανοίγουμε την πόρτα. Σε ελάχιστο χρόνο διαπιστώνουμε ότι αυτό το καλοντυμένο ζευγάρι που μας μιλάει, ανήκει σε αιρετική ομάδα. Πόσο σίγουροι είμαστε ότι μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε;
Μεγάλη μέρα σήμερα αγαπητοί μου αδερφοί, η Αγία μας Εκκλησία έχει ορίσει μία Κυριακή πριν την Πεντηκοστή να εορτάζουμε την μνήμη των 318 Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Ο σημερινός εορτασμός θεσπίστηκε για να τονιστεί η θεότητα του προσώπου του Χριστού και η μεγάλη σημασία αυτής της αλήθειας για ολόκληρη την Εκκλησία.
Στην Ορθόδοξη αγιογραφία η εικόνα της Αγίας Τριάδος, είναι η φιλοξενία του Αβραάμ. Η αγιογραφία δεν είναι ζωγραφική, είναι Θεολογία. Ο αγιογράφος θεολογεί μέσα από την εικόνα. Να δούμε τι διδάσκει η αγιογράφηση της φιλοξενίας του Αβραάμ.
Ό,τι κι αν λένε οι υπέρμαχοι της γιόγκα στο δυτικό κόσμο, η γιόγκα δεν είναι γυμναστική, ούτε μέθοδος χαλάρωσης ή επιδίωξης «ψυχοσωματικής υγείας και ισορροπίας», αλλά μια θρησκευτική τεχνική, με την οποία οι πιστοί του ινδουισμού (της αρχαίας θρησκείας της Ινδίας) προσπαθούν να αποκοπούν από τον κόσμο και να ενωθούν με τους θεούς τους, που είναι ειδωλολατρικές θεότητες.
Φανερά επηρεασμένος ο σύγχρονος άνθρωπος από τις αναδυόμενες ιδεοληψίες που βρίσκονται στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια, πνιγμένος μέσα σε απόψεις κάθε είδους και επιπόλαιος στην κριτική του σε όλους και σε όλα, τοποθετείται αρνητικά και με απέχθεια, απέναντι στην Εκκλησία.
Πεντηκοστιανοί ή «Εκκλησία της Πεντηκοστής» ονομάζεται ένα σύνολο χριστιανικών ομάδων, που ζουν διάφορες πνευματικές εμπειρίες (συνήθως πέφτοντας σε έκσταση, δηλ. χάνοντας την επαφή με το περιβάλλον τους εκείνη τη στιγμή) και πιστεύουν ότι πρόκειται για «χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος».
Αγαπητοί μου αναγνώστες, επιτρέψτε μου να προσεγγίσω το θέμα πρακτικά (και όχι με πολλές θεολογικό-ιστορικές αναλύσεις) όπως το βίωσα προσωπικά, πριν λίγες μέρες.
Στον λογαριασμό μου σε γνωστό μέσω κοινωνικής δικτύωσης, είχαν περάσει πάνω από τρία χρόνια "φιλίας" με έναν χρήστη και μάλιστα συμπολίτη μου (δεν αναφέρω το όνομά του για ευνόητους λόγους). Θυμάμαι όταν αποδέχτηκα την αίτηση φιλίας του, μου μίλησε για την στενή σχέση του με την Εκκλησία και ότι μάλιστα κατέχει εκκλησιαστικό οφίκιο από συγκεκριμένο Πατριαρχείο(επίσης δεν το αναφέρω για ευνόητους λόγους) , λόγω της έντονης φιλανθρωπικής του και όχι μόνο, δράσης στη συγκεκριμένη Εκκλησία.