Αναγνώστης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών - Ιερός Ναός Αγίου Λουκά Πατησίων.
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση ξεβόλεψε πολλούς, εκτός από κάποιους καιροσκόπους που την εκμεταλλεύονται. Αυτά πάντα υπήρχαν, όσο υπάρχουν άρρωστοι άνθρωποι.
Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και ανοίγουμε την πόρτα. Σε ελάχιστο χρόνο διαπιστώνουμε ότι αυτό το καλοντυμένο ζευγάρι που μας μιλάει, ανήκει σε αιρετική ομάδα. Πόσο σίγουροι είμαστε ότι μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε;
Κατά τη διάρκεια της πνευματικής ζωής, στην προσπάθεια που κάνει ο άνθρωπος για τη θεραπεία του, παρατηρούνται διάφορες παρερμηνείες σχετικά με το ανθρώπινο θέλημα, που όπως είδαμε σε προηγούμενο κείμενο, αποτελεί χαρακτηριστικό της ανθρώπινης οντολογίας και σε καμία περίπτωση δεν ενοχοποιείται μέσα από απλουστευμένες και εσφαλμένες τοποθετήσεις, που μόνο κακό μπορούν να κάνουν και να οδηγήσουν σε αποθάρρυνση του πιστού.
Ακούμε μερικές φορές από κάποιους πιστούς να λένε ότι ψάχνουν το θέλημα του Θεού, κατά την διάρκεια της πνευματικής τους ζωής. Πρέπει να δούμε όμως τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την κίνηση και ποιά πνευματική διεργασία κάνει ο άνθρωπος στη διαδικασία αυτής της αναζήτησης.
Ζούμε σε μία εποχή, που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό τη μεταβατικότητα. Από κάποιους φιλοσοφούντες θεωρείται ως «ύστερη-νεωτερικότητα», ή «μετανεωτερικότητα», αν μπορεί να θεωρηθεί ως ένας συμβατικός τρόπος διατύπωσης, που δεν ξεκαθαρίζει, ούτε προσδιορίζει.
Ο Σαρτρ έλεγε κάποτε: «οι άλλοι είναι η κόλασή μου». Και δεν είναι λίγοι βέβαια αυτοί οι οποίοι έχουν υιοθετήσει αυτή την άποψη, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.
Είναι γεγονός πως αν ρωτούσαμε σήμερα τα παιδιά μας, ποιόν άνθρωπο θα μπορούσαν να έχουν ως πρότυπο, οι απαντήσεις που θα λαμβάναμε θα ήταν σχεδόν πανομοιότυπες. Θα μας ξάφνιαζε αν το παιδί μας, μας έδινε το όνομα ενός σταρ του τραγουδιού, ή ενός ηθοποιού ή ακόμα περισσότερο ενός ποδοσφαιριστή; Μάλλον όχι. Και αυτό θα συνέβαινε, διότι με τη δική μας ανοχή (για να μην πούμε προτροπή) «σπρώχνουμε» τα παιδιά μας προς αυτή την κατεύθυνση.
Όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει γονείς να καμαρώνουν για την επιτυχία των παιδιών τους στις σπουδές ή στην επαγγελματική τους αποκατάσταση. Η καταξίωση όμως αυτή των παιδιών, γίνεται ελατήριο ενισχύσεως του ναρκισσισμού των γονέων. Επιδεικνύονται στον περίγυρό τους και παρουσιάζουν ως κατόρθωμα δικό τους την επιτυχία, αν το αποτέλεσμα στις εξετάσεις π.χ. είναι θετικό.